Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Πιτούλες με πέστο κάππαρης, ντομάτα και ξιάλι

Η φίλη μου η Αναφιώτισα, Έλενα, εκτός από την καταπληκτική συνταγή για το κουφέτο Ανάφης, μου έφερε κάππαρη, μαζεμένη με τα χεράκια της, ρίγανη και τυρί ξιάλι, κατσικίσιο τυρί στην άλμη.


Μέρες τώρα ψάχνω συνταγές για να τα αξιοποιήσω καταλλήλως.

Πριν περίπου 10 χρόνια ένα καλοκαίρι στην Ανάφη ( από τις πιο ωραίες μου διακοπές, μαζί με αυτές στην Μεσσηνιακή Μάνη) κάθε μέρα στο δρόμο για τη θάλασσα, βρίσκαμε και μαζεύαμε καταπληκτική κάπαρη και σε μια από αυτές τις διαδρομές, μια φοβερή γιαγιά μας είπε πως να την διατηρούμε.
Η Κυκλαδiτικη κάππαρη, είναι πιο ψιλή από την κάππαρη των άλλων περιοχών της Ελλάδας, όμως το ίδιο νόστιμη και γευστική. Τα κουμπιά  είναι τα μπουμπούκια του φυτού και τα αγγουράκια, οι καρποί του.
Η κάπαρη αναφέρεται και ως το μικρό "ρόδο" της Μεσογείου. Συγκαταλεγόταν στα ορεκτικά των Αρχαίων Ελλήνων. Τρωγόταν μόνη της, με ξίδι ή νοστίμιζε φαγητά.  Λόγω του μεγέθους της αλλά και της εξαιρετικής γεύσης της χρησιμοποιείται πολύ για να δώσει γεύση σε ντελικάτα εδέσματα και σάλτσες.
Της αποδόθηκαν και θεραπευτικές ιδιότητες, ότι γιατρεύει τη σπλήνα, τα σκουλήκια του εντέρου, τις αιμορροΐδες.

Πάμε τώρα και στην συνταγή


Πιτούλες με πέστο κάππαρης, ντομάτα και ξιάλι


Υλικά για 2 άτομα

150 γρ. ξιάλι , μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τριμένη φέτα ή οποιοδήποτε άλλο γαλοτύρι

4 πιτούλες (βρήκα ελληνικές ωραιότερες για αυτή τη συνταγή από τις αραβικές, μικρές με ωραίο πάχος και τρυπούλες για να συγκρατούν και να εμποτίζονται από τα υλικά.

Για το πέστο κάππαρης:

τα φύλλα από 1/2 ματσάκι δυόσμο, ψιλοκομμένα (από τη γλάστρα μου)

1 κουτ. γλυκού ξερή ρίγανη, τριμμένη με τα δάχτυλα

70 ml ελαιόλαδο

1 μέτρια ώριμη ντομάτα, σε μικρά κομμάτια

2 κουτ. σούπας κάππαρη ξεπλυμένη

φρεσκοτριμμένο πιπέρι

2 κουτ. σούπας ηλιόσποροι ανάλατοι (καθαρισμένοι) ή καρύδια χοντροκομμένα ή κουκουνάρια

Διαδικασία:

Πέστο: Χτυπάμε στο μπλέντερ το δυόσμο, τη ρίγανη και το ελαιόλαδο, μέχρι να πολτοποιηθούν καλά. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε περισσότερο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε την ντομάτα, την κάππαρη, πιπέρι και τους ηλιόσπορους (ή τα καρύδια ή τα κουκουνάρια) και τα δουλεύουμε με διακοπτόμενη λειτουργία, ώστε οι ντομάτες να ψιλοκοπούν, αλλά να μην πολτοποιηθούν εντελώς.

Ρίχνουμε σταγόνες λάδι στις πιτούλες , μοιράζουμε πάνω τους το πέστο και το τυρί και σερβίρουμε αμέσως. Αν θέλουμε, περιχύνουμε με λίγο ελαιόλαδο επιπλέον.

Η αυθεντική συνταγή είναι με ντάκους και είναι της Νένας Ισμυρνόγλου

Συνοδεύουμε το πιάτο μας
Με μία Ρετσίνα Μεσογείων από το οινοποιείο του Κτήματος Βασιλείου με με οξύτητα και άρωμα πεύκου που ταιριάζει με τα άσπρα ελληνικά τυριά.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Φανουρόπιτα -Μάφινς

Παραμονή του Αγίου Φανουρίου και είθισται να φτιάχνουμε πίτα, για την μανούλα του και για ό,τι θα θέλαμε να μας φανερώσει.

Η γεύση της μου αρέσει πάρα πολύ και γι αυτό έφτιαξα δυο παραλλαγές, μία παραδοσιακή, όπως πρέπει.... με μονά υλικά 7, 9 ή 11  και μία άλλη!

Ταψάκι Στέλιου
Πριν από 5 χρόνια ανήμερα του Αγίου Φανουρίου, γεννήθηκε ο αδελφός του βαφτισιμιού μου, Βασίλη, ο Μιχάλης. Μας παίδεψε λίγο μέχρι να γεννηθεί, λαχτάρησε την μανούλα του και όλους τους υπόλοιπους αλλά το χαμόγελό του και η γλυκιά φατσούλα του έσβησε όλες τις αγωνίες. Κάθε χρόνο λοιπόν εκτός από την κανονική Φανουρόπιτα κάνω μία και για τον Μιχάλη. Φέτος αποφάσισα να του κάνω Φανουρόπιτα Μάφινς (μοιάζει τόσο πολύ στο κέικ καρότου στη γεύση) στο γνωστό ταψάκι, Στέλιου, για να του αρέσει πιο πολύ, μια που τρελαίνεται για κεκάκια.


 Φανουρόπιτα- Μάφινς

Υλικά

1/2 φλ. σταφίδες μαύρες (μουσκεμένες στο κονιάκ) ή αλευρωμένες για να μην πάνε στον πάτο της φόρμας)

1 φλ. ελαιόλαδο

2 κουταλάκια γλυκού κανέλα

1 κουταλάκι γλυκού κοπαν. γαρύφαλλο

1 κουταλάκι του γλυκού σόδα

1 φλ χυμό πορτοκαλιού

1 φλ. ζάχαρη

1 πακέτο αυτοδιογκούμενο αλεύρι

1 σφηνάκι κονιάκ

ζάχαρη άχνη (προαιρετική)

Ανακατεύουμε με το χέρι καλά το λάδι με την ζάχαρη και προσθέτουμε σιγά-σιγά τα υπόλοιπα υλικά, τελευταίο το αλεύρι.

* Το ένα τρίτο του χυμού πορτοκαλιού το ανακατεύουμε με τη σόδα μέχρι να αφρίσει και μετά το ρίχνουμε στο μείγμα μας

Βάζουμε το μείγμα σε λαδωμένο και αλευρωμένο ταψάκι, φόρμα, ταψάκι μάφινς στην προκειμένη περίπτωση και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 λεπτά.

Αφού κρυώσει πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη (αν θέλετε).





H φανουρόπιτα είναι ουσιαστικά ένα κέικ λαδιού που γίνεται πεντανόστιμο, γιατί περιέχει πολλά μυρωδικά. Eίναι πίτα που προορίζεται για τον Άγιο Φανούριο, προκειμένου αυτός να μας έχει υπό την προστασία του ή να μας φανερώσει κάτι.



Και του χρόνου!

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Ψευτο-σπετζοφάι με πάστα


Καλή μου Ποπίτσα, ήταν να μην μου δώσεις το δικαίωμα να αρχίσω να γράφω στο blog σου... Τώρα υπομονή μέχρι να αρχίσω το δικό μου για τα ταξίδια μου με τη μηχανή.

Η συνταγή είναι δικιά μου. Δηλαδή: δεν την βρήκα πουθενά (δεν την διάβασα, δεν την ανακάλυψα στο διαδίκτυο, δεν την είδα να τη φτιάχνει άλλος και κυριολεκτικά προέκυψε την ώρα που μαγείρευα).
Στην πραγματικότητα βέβαια, το "δικιά μου", έχει μια ευρεία έννοια αφού πρόκειται για συνδυασμό διαφορετικών συνταγών που ήδη γνωρίζω και νομίζω ότι αντικατοπτρίζει "κάτι λίγο από εμένα" και εξηγούμε: το 1/4 της πηλιορήτικης καταγωγής μου (το φαί μοιάζει με σπετζοφάι), τα φοιτητικά μου χρόνια (πάστα ιταλική), την αγάπη μου για τα κρέατα (λουκάνικο), αλλά και για το κρασί (στη σάλτσα κρασί αντί για νερό. Προσοχή χρησιμοποιήστε καλό κόκκινο κρασί).

Η συνταγή είχε μεγάλη επιτυχία. Έφτιαξα μια κατσαρόλα πάστα (500 γρ) και τρία άτομα δεν αφήσαμε τίποτα...


Για να τη φτιάξετε θα χρειαστείτε:

1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
1/2 κρεμμύδι
1 πιπεριά
λίγη μελιτζάνα (2 φέτες για τηγάνισμα)
1 σκελίδα σκόρδο
2 φλυτζάνια του τσαγιού κόκκινο κρασί καλής ποιότητας
4 λουκάνικα Φρανκφούρτης χοντρά
2 φλυτζάνια σάλτσα ντομάτας
αλάτι
πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Η σάλτσα
Κόβουμε τα λουκάνικα και τις πιπεριές σε ροδέλες και την μελιτζάνα σε μακρόστενα μπαστουνάκια. Βάζουμε στο τηγάνι το λάδι και ρίχνουμε μαζί το σκόρδο και το κρεμμύδι. Μόλις ζεσταθούν (χωρίς να ροδίσουν) ρίχνουμε το λουκάνικο, την πιπεριά και την μελιτζάνα και τσιγαρίζουμε. Σβήνουμε ρίχνοντας το ένα φλυτζάνι κρασί και τα αφήνουμε να σιγοβράσει.
Προσθέτουμε τη σάλτσα, το αλάτι, το πιπέρι και μόλις πάρει μια βράση, ρίχνουμε και το δεύτερο φλυτζάνι κρασί. Το αφήνουμε να σιγοβράσει. Μόλις πάρει βράση το μείγμα σβήνουμε το μάτι και αφήνουμε το φαγητό στην άκρη φροντίζοντας να έχει αρκετό υγρό.

Η πάστα
Βράζουμε νερό με αλάτι για την πάστα (μακαρόνια). Μόλις βράσει το νερό προσθέτουμε την πάστα (είδος Casarecce) την οποία βράζουμε για 6 λεπτά ακριβώς. Τραβάμε την πάστα από την φωτιά και στραγγίζουμε τα ⅔ του νερού της κατσαρόλας, αφήνοντας την πάστα μέσα σε αυτήν.


Το μείγμα
Ξαναβάζουμε την κατσαρόλα με την πάστα στη φωτιά και προσθέτουμε σε αυτήν τη σάλτσα με το λουκάνικο που έχουμε ήδη ετοιμάσει. Το περιεχόμενο της κατσαρόλας πρέπει να δείχνει κάπως έτσι:


Βράζουμε για άλλα 8 λεπτά όλο το μείγμα και στη συνέχεια το τραβάμε από τη φωτιά. Το περιεχόμενο της κατσαρόλας θα πρέπει να δείχνει κάπως έτσι:


Προσθέτουμε αρκετή παρμεζάνα ανακατεύοντας το μείγμα, ενώ μπορούμε να προσθέσουμε επιπλέον και στο πιάτο.
Και πάλι Αντ' Αυτής
Στέλιος

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

"Ήθελα να φτιάξω κάτι γρήγορο", που θα'λεγαν και οι καλές νοικοκυρές

Εδώ και μέρες ήθελα να φτιάξω μια διαφορετική συνταγή με pasta. Μια συνταγή που να μπορείς να την κάνεις το μεσημεράκι με τον καύσωνα και να μην χρειάζεται πολύ πολύ μαγείρεμα -για να μη λιώσουμε και πάνω από την κουζίνα- και να είναι και ευχάριστη όταν την τρως, να μην βαραίνεις δηλαδή και να μην ανάβεις στους 35 βαθμούς.
Τελικά τη βρήκα, αλλά το μαγείρεμα και το φούρνο δεν τον γλίτωσα γιατί θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια στην Ιταλία και λέω: "βρε δε φτιάχνω και μια μικρή pizza... έτσι για συμπλήρωμα;"
Η μικρή pizza έγινε λίγο αργότερα.... di 4 gusti 


(ένα τμήμα με μοτσαρέλα, ένα με κασέρι, ένα με ζαμπόν και κασέρι και ένα με gouda) και έφτιαξα και μια μικρή παιδική "μόνο με ντομάτα γιατί εμένα μπαμπούλι μου, δεν μου αρέσει το τυράκι."


Επίσης έκανα και ένα μικρό, μικρό, μικρό ψωμάκι (είναι σχεδόν όσο ένα κουτάλι της σούπας) με το ζυμάρι που περίσσεψε, για "το καλό μου το κορίτσι"... (φυσικά εννοώ την κόρη), που από το πρωί δεν με έχει αφήσει να "σταυρώσω" ούτε ένα καφέ... Ήδη έχει ρίξει και τους 4 που έχω φτιάξει  -από τον τελευταίο δεν ήπια καν γουλιά- ενώ κάθε φορά ακολουθεί βέβαια η γνωστή "πολεμική ιαχή" που συνοδεύει παραδοσιακά τις δραστηριότητες του είδους σε κάθε ελληνικό σπίτι:
γούι, γούι (γούρι, γούρι)....


Τώρα πάμε στις συνταγές. Για την pizza τα έχουμε ξαναπεί...

Για την Pasta χρειάζεστε:
Μια μελιτζάνα
ένα κολοκύθι, 
δυο φρέσκα κρεμυδάκια 
μια σκελίδα σκόρδο
ένα ματσάκι ρόκα
δυο ντομάτες
βασιλικό αλλά και λίγη ρίγανη
και φυσικά μακαρόνια (βίδες κατά προτίμηση ή άλλο στριφτό και κοντό μακαρόνι)

Κόβουμε σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια την μελιτζάνα και το κολοκύθι. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια και το σκόρδο. Σιγοψήνουμε σε ένα τηγάνι με λίγο λάδι τη μελιτζάνα το κολοκύθι, το κρεμύδι και το σκόρδο (μπορείτε αν θέλετε να κάνετε τα λαχανικά ψητά στη σχάρα προσθέτοντας το κρεμύδι και το σκόρδο στη συνέχεια ωμά). Δεν πρέπει να λιώσουν τα λαχανικά. Στόχος είναι να κρατήσουν τη ζωντάνια τους (όση έχουν τέλος πάντων). Τα τραβάμε από τη φωτιά και προσθέτουμε ρίγανη και αλάτι.
Σε ένα άλλο μπωλ ανακατεύουμε τη ρόκα, τη ντομάτα, κομμένη σε επίσης σε τετράγωνα μικρά κομμάτια και στη συνέχεια προσθέτουμε βασιλικό. 
Ετοιμάζουμε την pasta. Όταν γίνουν και τα μακαριόνια ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί με τα μακαρόνια σε ένα μεγάλο μπωλ.


Τρίβουμε παρμεζάνα όσο είναι ακόμα ζεστά τα μακαρόνια (αν θέλετε προσθέστε λίγο λάδι). Τρώμε το φαγητό σε χλιαρή θερμοκρασία, ενώ βέβαια μπορούμε να το φάμε και κρύο.
"Αντ' αυτής" (της Πόπης δηλαδή)
Στέλιος

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Κουφέτο Ανάφης


Έλειψα και λείπω για λίγες ημέρες και κανονικά η συνταγή θα έπρεπε να είναι Χιώτικη αλλά φτιάξαμε ένα καταπληκτικό Αναφιώτικο γλυκό που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας!

Το θαυμάσιο Αναφιώτικο μέλι, αξιοποιείται τέλεια  κυρίως στο διάσημο γλυκό "κουφέτο", το βιάγκρα της Ανάφης ! Πρόκειται για καβουρντισμένα αμύγδαλα με μέλι, που προσφέρονται σε γάμους και βαφτίσια, εξ' ου και το όνομα του. Τα Χριστούγεννα οι νοικοκυρές φτιάχνουν το πατροπαράδοτο κουφέτο (από μέλι και αμύγδαλο), Αγνό Αναφιώτικο  θυμαρίσιο μέλι ανακατεμένο με ξεφλουδισμένη αμυγδαλόψιχα. Είναι το γαμήλιο γλυκό του κουταλιού αρκετών νησιών των Κυκλάδων μεταξύ των οποίων και της Ανάφης.

Η συνταγή είναι της Christie, της μανούλας της φίλης μου της Έλενας.



Γλυκό Κουφέτο Ανάφης



½ κιλό αμύγδαλα ζεματισμένα και ξεφλουδισμένα

1 κιλό θυμαρίσιο μέλι

1 ξύλο κανέλας

Λίγη αρμπαρόριζα

1 σφηνάκι κονιάκ

Εκτέλεση

Βάζετε σε μία κατσαρόλα, τα αμύγδαλα, το 1/3 μέλι , το ξυλάκι κανέλας και την αρμπαρόριζα.
(Κανέλα και αρμπαρόριζα, προαιρετικά για το άρωμα)

Τα ανακατεύετε μέχρι να πάρουν χρώμα, ελαφρώς να καβουρδιστούν. Όταν ροδίσουν, ρίχνετε το υπόλοιπο μέλι και τα αφήνετε να πάρουν μία δυνατή βράση.

Είναι έτοιμο όταν τα αμύγδαλα και το μέλι έχουν δέσει.

Το αδειάζετε σε πιατέλα να κρυώσει και γεμίζετε αποστειρωμένα βαζάκια.

Το γλυκό σερβίρεται σε ανοιχτή πιατέλα και παίρνει ο καθένας όσο θέλει, για να μήν κάθεται το μέλι στον πάτο και ανεβαίνει το αμύγδαλο!


Να είστε πάντα γλυκείς και μελωμένοι!





Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Cupcakes με μαρμελάδα βατόμουρο και επικάλυψη γλάσου σοκολάτας


Άντε να σας γλυκάνω και να σας τρατάρω cupcakes με μαρμελάδα βατόμουρο και επικάλυψη γλάσου.
Να είστε επιεικείς, είναι πρώτη προσπάθεια, μου αγόρασε ο καλός μου Στελάκης, ταψάκι και έπρεπε να το τιμήσω!!!!!!

Cupcakes με μαρμελάδα βατόμουρο και επικάλυψη γλάσου σοκολάτας

Υλικά για 12

1 φλιτζάνι βούτυρο ή μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου

1 ½ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 ½ κ.γ. baking powder

1 κ.γ. αλάτι

3/4 φλ.ζάχαρη

2 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου

1 1/2 κ.γ. εσάνς βανίλιας

1/2 φλ +2 κ.σ. γάλα πλήρες

1 φλ. ζάχαρη άχνη

1/4 φλ.  κακάο καλής ποιότητας, χωρίς προσθήκη ζάχαρης

1/4 φλ. μαρμελάδα βατόμουρο χωρίς σπόρους

Οδηγίες

1. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς C.

2. Χτυπάμε στο μίξερ ½ φλ.βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και μετά ρίχνουμε τα αυγά να ενσωματωθούν. Ρίχνουμε και τη 1κ.γ. βανίλια και 3/4 κ.γλ αλάτι.

3. Προσθέτουμε εναλλάξ αλεύρι(με το μπέικιν) - γάλα - αλεύρι - γάλα -αλεύρι, ανακατεύοντας με το μίξερ  να ομογενοποιηθεί.

5. Μοιράζουμε σε 12 θήκες μάφινς που έχουμε βάλει χαρτάκια, ψήνουμε 20-25' ανάλογα το φούρνο(συνήθως στα 20' είναι έτοιμα).

6. Βγάζουμε από το φούρνο, αφήνουμε να κρυώσουν και όταν κρυώσουν, κόβουμε από κάθε κεκάκι ένα κομμάτι της οροφής και με ένα κουταλάκι βάζουμε μέσα την μαρμελάδα βατόμουρο. Ξανακλείνουμε το "καπάκι" και γλασάρουμε.

Για το γλάσο

Ανακατεύουμε τη ζάχαρη άχνη, το κακάο και το ¼ κ.γ. αλάτι. με ηλεκτρικό μίξερ ή μίξερ χειρός χτυπάμε το ½ φλυτζάνι βούτυρο μέχρι που να αφρατέψει και προς θέτουμε το μείγμα κακάου, σιγά σιγά/ ρίχνουμε τις 2 κ.σ. γάλα και το ½ κ.γ. βανίλια. Χτυπάμε για περίπου 30 δευτερόλεπτα.

Μετά βάζουμε το γλάσσο σε κορνέ ή και με ένα κουταλάκι η  μαχαίρι σπάτουλα αν δεν έχουμε κορνέ γλασάρουμε και διακοσμούμε.

Για πρωινάκι, απογεματάκι και όλες τις στιγμές που θέλουμε γλυκάκι!



Η συνταγή είναι της  Μartha Stewart.

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Ρυζόγαλο με μαστίχα και άνθη λεβάντας


Καλημέρες ! Καλό μήνα !και συνέχειες με μαγειρέματα λεβάντας!

Ρυζόγαλο με μαστίχα και άνθη λεβάντας

Yλικά (για 6 - 8 μερίδες)
40 γρ. ρύζι γλασέ
3 κρόκοι αυγών
1 λίτρο γάλα
100 γρ. ζάχαρη ζάχαρη λεβάντας
4 - 5 σταγόνες μαστιχέλαιο , ή 2 κόκκους μαστίχας αλεσμένους μαζί με τη ζάχαρη
20 γρ. ρυζάλευρο
Διαδικασία:

 Ρίχνουμε το γάλα και το ρύζι σε μια κατσαρόλα και τη βάζουμε σε χαμηλή φωτιά.
 Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τους κρόκους με τη ζάχαρη με την λεβάντα και το ρυζάλευρο και μόλις το ρύζι μαλακώσει καλά, προσθέτουμε το μείγμα κρόκων-ζάχαρης-ρυζάλευρου μέσα στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε, κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το μαστιχέλαιο.Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200° C.Μοιράζουμε το μείγμα σε 6 - 8 χαμηλά ατομικά πυρίμαχα μπολ και τα βάζουμε σε ένα ταψί, στο οποίο ρίχνουμε νερό τόσο ώστε η στάθμη του να φτάσει στα 2/3 του ύψους των μπολ (μπεν μαρί). Ψήνουμε για 20 - 25 λεπτά.
Η συνταγή είναι του Στέλιου Παρλιάρου, προσέθεσα την λεβάντα με τη ζάχαρη, πραγματικά πολύ ωραίος συνδυασμός, ευχαριστώ  για την συνταγή της ζάχαρης με την λεβάντα την Funkycook!
Ένας αρωματικός ελληνικός καφές θα κλείσει με τον καλύτερο τρόπο το ανατολίτικο πιάτο μας.

Και λίγα μυστικά για τη χρήση της μαστίχας, μια σαν Χιώτισα που είμαι, κάτι ξέρω και εγώ!
Μαστίχα! Υλικό Ονείρου!

  • Προτιμάτε τους κρυστάλλους και όχι την έτοιμη σκόνη, γιατί είναι πιο έντονο το αρωματικό αποτέλεσμα.
  • Για να τους χρησιμοποιήσουμε, πρέπει να τους κοπανίσουμε πολύ καλά σε γουδί μέχρι να γίνουν λεπτή σκόνη. Προσοχή: στο γουδί προσθέτουμε και λίγη ζάχαρη, που βοηθάει να μην κολλήσουν στο γουδοχέρι. 
  • Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στις ποσότητες που θα χρησιμοποιήσουμε, καθώς, αν βάλουμε έστω και λίγο παραπάνω σε ένα γλυκό, θα πικρίσει. Ο γενικός κανόνας είναι ο εξής: για γλυκό 1 κιλού, η ποσότητα σε κρυστάλλους που αρκεί για να το αρωματίσει είναι 4 - 5 γρ.
  • Όταν φτιάχνουμε ζεστές κρέμες, π.χ. πανακότα, επειδή μπορεί οι κρύσταλλοι να κολλήσουν στην κατσαρόλα, την περνάμε πρώτα με λίγο λάδι.
Η χρήση της δεν περιορίζεται μόνο στην ζαχαροπλαστική αλλά και στην μαγειρική.

 Η Μαστίχα της Χίου αναγνωρίστηκε από τα αρχαία χρόνια, τόσο για το ιδιαίτερο άρωμα της, όσο και για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Έχει καταγραφεί ως η πρώτη φυσική τσίκλα του αρχαίου κόσμου, που χρησιμοποιούνταν για τον καθαρισμό των δοντιών και τη φρεσκάδα της αναπνοής. Την χρησιμοποιούσαν ακόμη στην κοσμετολογία, για καθαρισμό του προσώπου και του σώματος. Συμμετείχε ως δραστικό συστατικό σε μια σειρά από φαρμακευτικές συνταγές και ιατροσόφια, που έχουν κατά καιρούς καταγραφεί στις διεθνείς φαρμακοποιίες. Έχει επίσης καταγραφεί στη διάρκεια των αιώνων, λόγω των ευεργετικών ιδιοτήτων της στην υγεία του ανθρώπου και τη συμβολή στην ανακούφιση από διάφορες ασθένειες.
Γεννήθηκε στις αιγαιοπελαγίτικες όχθες και μπάρκαρε νωρίς νωρίς για κόσμους μακρινούς!
Αίγυπτο, Καρχηδόνα και Αραβία. Και αργότερα,Αλεξάνδρια, Δαμασκός, Βαγδάτη, Βενετία, Φλωρεντία, Μασσαλία, Λονδίνο. Ξεφορτώθηκε σε λιμάνια και πήρε το δρόμο της για τις κουζίνες, τις ποτοποιίες ή τα μπουντουάρ, μια και οι ωραίες όλων των εποχών τη χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό έλαιο για το σώμα τους και ως μέσο για μια σαγηνευτική αναπνοή.




Είναι πολύτιμη και σαγηνευτική, ξυπνάει μνήμες, γεύσεις και εποχές!!!!!!!!!!!!!!