Επισκέφτηκα τη Σίφνο στις αρχές Σεπτέμβρη, για να παρακολουθήσω τα δρώμενα του 11ου Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας “Νίκος Τσελεμεντές”, ένα φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Σιφνιών, των γειτονικών νησιών αλλά και όσων ενδιαφέρονται για την κυκλαδίτικη γαστρονομία.
Την άλλη μέρα όμως στη φάρμα του Γιώργου Ναρλή, στο Κάτω Πετάλι ανταμώσαμε τη γαστρονομική Σίφνο σε όλο της το μεγαλείο!
Είδαμε τις άνυδρες καλλιέργειες, γευτήκαμε τους καρπούς τους σε ένα μοναδικά στρωμένο τραπέζι από την Ντίνα και τον Γιώργο, φάγαμε τους τελευταίους κολοκυθοκορφάδες με αυγά, ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο, που θύμιζε στη γεύση κυνήγι, μαστέλο στο τσικάλι, σπιτική μελένια και ζαρζαβατικά που το άρωμά τους το είχες ξεχασμένο! Ο Γιώργος τυροκομεί και το ημίχλωρό του είναι για πολλά βραβεία, φίνο και βουτυρένιο, έμοιαζε με ροκφόρ χωρίς μύκητα αλλά και η μανούρα του, ιδιαίτερης νοστιμιάς και επίγευσης.
Κάπαρη μαζεμένη και καλλιεργημένη από τα χέρια του, ημίχλωρο και γυλωμένη μανούρα καθώς και ο μικροσκοπικός θησαυρός, τα άνυδρα ρεβύθια του, μπήκαν στην τσάντα μου με προσοχή και αγάπη.
Στη καρδιά μου όμως έμεινε το βλέμμα του το μεράκι και η φιλοξενία του.
Στη φάρμα Ναρλή πρέπει να πας οπωσδήποτε!
Φάγαμε και στον Μαγγανά σουβλάκια, ένα βράδυ μετά το φεστιβάλ και ήταν πεντανόστιμα, καθώς και στο μεζεδοπωλείο του Δρακάκη με πολύ καλή λίστα κρασιών σε άριστες τιμές, πολλά μεζεδάκια και πολύ ευχάριστο σέρβις.
Η Μαρία Ναδάλη φρόντισε ακόμη και το πρωινό μας στο πολύ γλυκό Σμαράγδι στον Αρτεμώνα, με πολλές επιλογές αλμυρές και γλυκές για να ξεκινήσει η μέρα ευχάριστα και νόστιμα.
Ένα μόνο θα παρατηρήσω σε σχέση με το Φεστιβάλ, Νίκος Τσελεμεντές, αυτό που εγώ θα ήθελα, είναι παραπάνω γαστρονομία, ιδιαίτερα Σιφνέικη και λιγότερο γλέντι, χωρίς να σημαίνει πως το ένα αναιρεί το άλλο.
'Ομως η γιορτή εδώ είναι και θα έπρεπε να είναι γαστρονομική!
Δεν ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στο νησί, είχα όμως να την επισκεφθώ 23 χρόνια.
Την έμαθα από Σιφνιό και για αρκετά καλοκαίρια ήταν το σημείο ξεκούρασης, χαλάρωσης και απόλυτων διακοπών. Οι προσδοκίες λοιπόν ήταν μεγάλες και γαργαλιστικές!
Κατεβαίνοντας στις Καμάρες, το λιμάνι του νησιού, συνειδητοποίησα πως ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει και η Σίφνος ήταν πιο όμορφη από ποτέ.
Πανέμορφα χωριά, καταγάλανα νερά που σμίγουν με τον ουρανό, ανάγλυφα τοπία, κάτασπρα σοκάκια, 350 εκκλησιές (με σταυρούς) και μοναδικά αρχοντικά.
Η Σίφνος μου λοιπόν όπως συνηθίζω να λέω με απέραντη αγάπη και τρυφεράδα ήταν εκεί για να τη γευτώ και να την απολαύσω.
Ξεκινώντας από τα πεντακάθαρα δωμάτια, με θέα το απέραντο γαλάζιο της Μαρίας Σπίθα, στο δρόμο για την Πουλάτη, ένιωσα πως οι μνήμες και τα όνειρα εδώ μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
Στο 11ο Φεστιβάλ Νικόλαος Τσελεμεντές, στο μεγάλο τραπέζι που στρώθηκε στον Αρτεμώνα με μεράκι και αγάπη, ξεχώρισα τη Σιφνέικη ρεβυθάδα, τα Μυκονιάτικα χοιροσφαϊσια κεφτεδάκια, την καρπουζόπιτα της Μήλου αλλά και τις λαδένιες από το ίδιο νησί και μαγεύτηκα από τη φάβα της Σχοινούσας.
Στο Τσικάλι στο Βαθύ, ένα εστιατόριο πάνω στη θάλασσα, η κουζίνα της Σίφνου, νόστιμη, απλή και δημιουργική. Απίθανους ρεβυθοκεφτέδες, η πιο φίνα μανούρα του νησιού και μια χλωρή μυζήθρα, να παραμιλάς. Ο Νίκος Φραντζέσκαρος σίγουρα ξέρει να "μαγειρεύει" και τυριά!
Μια μοναδική εμπειρία όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι στο εκκλησάκι του 'Αγιου Ανδρέα, στην Μυκηναϊκή Ακρόπολη, το γεύμα που έστησαν δυο μάγειροι πανηγυριών, οι δυο Νικόλες, που αποδεικνύει πως η απλότητα, η αγάπη και τα σωστά υλικά είναι αυτό που χρειάζεται για νάχεις νοστιμιά.
Τράπεζα αγάπης για εμάς τους δημοσιογράφους, με ζυγούρι κοκκινιστό, τηγανητές πατάτες και μια ρεβυθάδα γλυκιά και χυλωμένη να σε καταλαγιάζει και να σε κάνει να νιώθεις πως πρέπει να είναι μια γαστρονομική αγκαλιά.
Ήθελα να φύγω με αυτή τη μνήμη από το νησί, θεωρώντας πως δεν μπορώ να έχω καλύτερη...
Την άλλη μέρα όμως στη φάρμα του Γιώργου Ναρλή, στο Κάτω Πετάλι ανταμώσαμε τη γαστρονομική Σίφνο σε όλο της το μεγαλείο!
Είδαμε τις άνυδρες καλλιέργειες, γευτήκαμε τους καρπούς τους σε ένα μοναδικά στρωμένο τραπέζι από την Ντίνα και τον Γιώργο, φάγαμε τους τελευταίους κολοκυθοκορφάδες με αυγά, ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο, που θύμιζε στη γεύση κυνήγι, μαστέλο στο τσικάλι, σπιτική μελένια και ζαρζαβατικά που το άρωμά τους το είχες ξεχασμένο! Ο Γιώργος τυροκομεί και το ημίχλωρό του είναι για πολλά βραβεία, φίνο και βουτυρένιο, έμοιαζε με ροκφόρ χωρίς μύκητα αλλά και η μανούρα του, ιδιαίτερης νοστιμιάς και επίγευσης.
Κάπαρη μαζεμένη και καλλιεργημένη από τα χέρια του, ημίχλωρο και γυλωμένη μανούρα καθώς και ο μικροσκοπικός θησαυρός, τα άνυδρα ρεβύθια του, μπήκαν στην τσάντα μου με προσοχή και αγάπη.
Στη καρδιά μου όμως έμεινε το βλέμμα του το μεράκι και η φιλοξενία του.
Στη φάρμα Ναρλή πρέπει να πας οπωσδήποτε!
Φάγαμε και στον Μαγγανά σουβλάκια, ένα βράδυ μετά το φεστιβάλ και ήταν πεντανόστιμα, καθώς και στο μεζεδοπωλείο του Δρακάκη με πολύ καλή λίστα κρασιών σε άριστες τιμές, πολλά μεζεδάκια και πολύ ευχάριστο σέρβις.
Η Μαρία Ναδάλη φρόντισε ακόμη και το πρωινό μας στο πολύ γλυκό Σμαράγδι στον Αρτεμώνα, με πολλές επιλογές αλμυρές και γλυκές για να ξεκινήσει η μέρα ευχάριστα και νόστιμα.
Ένα μόνο θα παρατηρήσω σε σχέση με το Φεστιβάλ, Νίκος Τσελεμεντές, αυτό που εγώ θα ήθελα, είναι παραπάνω γαστρονομία, ιδιαίτερα Σιφνέικη και λιγότερο γλέντι, χωρίς να σημαίνει πως το ένα αναιρεί το άλλο.
'Ομως η γιορτή εδώ είναι και θα έπρεπε να είναι γαστρονομική!
