Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Σίφνου ανάγνωσμα!

Επισκέφτηκα τη Σίφνο στις αρχές Σεπτέμβρη, για να παρακολουθήσω τα δρώμενα του 11ου Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας “Νίκος Τσελεμεντές”, ένα φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Σιφνιών, των γειτονικών νησιών αλλά και όσων ενδιαφέρονται για την κυκλαδίτικη γαστρονομία.



Δεν ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στο νησί, είχα όμως να την επισκεφθώ 23 χρόνια. 
Την έμαθα από Σιφνιό και για αρκετά καλοκαίρια ήταν το σημείο ξεκούρασης, χαλάρωσης και απόλυτων διακοπών. Οι προσδοκίες λοιπόν ήταν μεγάλες και γαργαλιστικές!

Κατεβαίνοντας στις Καμάρες, το λιμάνι του νησιού, συνειδητοποίησα πως ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει και η Σίφνος ήταν πιο όμορφη από ποτέ.
Πανέμορφα χωριά, καταγάλανα νερά που σμίγουν με τον ουρανό, ανάγλυφα τοπία, κάτασπρα σοκάκια, 350 εκκλησιές (με σταυρούς)  και μοναδικά αρχοντικά.
Η Σίφνος μου λοιπόν όπως συνηθίζω να λέω με απέραντη αγάπη και τρυφεράδα ήταν εκεί για να τη γευτώ και να την απολαύσω.

Ξεκινώντας από τα πεντακάθαρα δωμάτια, με θέα το απέραντο γαλάζιο της Μαρίας Σπίθα, στο δρόμο για την Πουλάτη, ένιωσα πως οι μνήμες και τα όνειρα εδώ μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Στο 11ο Φεστιβάλ Νικόλαος Τσελεμεντές, στο μεγάλο τραπέζι που στρώθηκε στον Αρτεμώνα με μεράκι και αγάπη, ξεχώρισα τη Σιφνέικη ρεβυθάδα, τα Μυκονιάτικα χοιροσφαϊσια κεφτεδάκια, την καρπουζόπιτα της Μήλου αλλά και τις λαδένιες από το ίδιο νησί και μαγεύτηκα από τη φάβα της Σχοινούσας.

Στο Τσικάλι στο Βαθύ, ένα εστιατόριο πάνω στη θάλασσα, η κουζίνα της Σίφνου, νόστιμη, απλή και δημιουργική. Απίθανους ρεβυθοκεφτέδες, η πιο φίνα μανούρα του νησιού και μια χλωρή μυζήθρα, να παραμιλάς. Ο Νίκος Φραντζέσκαρος σίγουρα ξέρει να "μαγειρεύει" και τυριά! 

Μια μοναδική εμπειρία όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι στο εκκλησάκι του 'Αγιου Ανδρέα, στην Μυκηναϊκή Ακρόπολη, το γεύμα που έστησαν δυο μάγειροι πανηγυριών, οι δυο Νικόλες, που αποδεικνύει πως η απλότητα, η αγάπη και τα σωστά υλικά είναι αυτό που χρειάζεται για νάχεις νοστιμιά.
Τράπεζα αγάπης για εμάς τους δημοσιογράφους, με ζυγούρι κοκκινιστό, τηγανητές πατάτες και μια ρεβυθάδα  γλυκιά και χυλωμένη να σε καταλαγιάζει και να σε κάνει να νιώθεις πως πρέπει να είναι μια γαστρονομική αγκαλιά.
Ήθελα να φύγω με αυτή τη μνήμη από το νησί, θεωρώντας πως δεν μπορώ να έχω καλύτερη...



 


Την άλλη μέρα όμως στη φάρμα του Γιώργου Ναρλή, στο Κάτω Πετάλι ανταμώσαμε τη γαστρονομική Σίφνο σε όλο της το μεγαλείο!

Είδαμε τις άνυδρες καλλιέργειες, γευτήκαμε τους καρπούς τους σε ένα μοναδικά στρωμένο τραπέζι από την Ντίνα και τον Γιώργο, φάγαμε τους τελευταίους κολοκυθοκορφάδες με αυγά, ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο, που θύμιζε στη γεύση κυνήγι, μαστέλο στο τσικάλι, σπιτική μελένια και ζαρζαβατικά που το άρωμά τους το είχες ξεχασμένο! Ο Γιώργος τυροκομεί και το ημίχλωρό του είναι για πολλά βραβεία, φίνο και βουτυρένιο, έμοιαζε με ροκφόρ χωρίς μύκητα αλλά και η μανούρα του, ιδιαίτερης νοστιμιάς και επίγευσης.
Κάπαρη μαζεμένη και καλλιεργημένη από τα χέρια του, ημίχλωρο και γυλωμένη μανούρα καθώς και ο μικροσκοπικός θησαυρός, τα άνυδρα ρεβύθια του, μπήκαν στην τσάντα μου με προσοχή και αγάπη.

Στη καρδιά μου όμως έμεινε το βλέμμα του το μεράκι και η φιλοξενία του.
Στη φάρμα Ναρλή πρέπει να πας οπωσδήποτε!








Φάγαμε και στον Μαγγανά σουβλάκια, ένα βράδυ μετά το φεστιβάλ και ήταν πεντανόστιμα, καθώς και στο μεζεδοπωλείο του Δρακάκη με πολύ καλή λίστα κρασιών σε άριστες τιμές,  πολλά μεζεδάκια και πολύ ευχάριστο σέρβις.

Η Μαρία Ναδάλη φρόντισε ακόμη και το πρωινό μας στο πολύ γλυκό Σμαράγδι στον Αρτεμώνα, με πολλές επιλογές αλμυρές και γλυκές για να ξεκινήσει η μέρα ευχάριστα και νόστιμα.

Ένα μόνο θα παρατηρήσω σε σχέση με το Φεστιβάλ, Νίκος Τσελεμεντές, αυτό που εγώ θα ήθελα, είναι παραπάνω γαστρονομία, ιδιαίτερα Σιφνέικη και λιγότερο γλέντι, χωρίς να σημαίνει πως το ένα αναιρεί το άλλο.

'Ομως η γιορτή εδώ είναι και θα έπρεπε να είναι γαστρονομική!















Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Delicious Milos (Μέρος Δεύτερο)


Το βράδυ, δειπνήσαμε στο Γυαλό, εδώ οι γεύσεις δεν είναι τοπικές, μα είναι νόστιμες, πολύ ωραία παρουσιασμένες, σε ένα πολύ φροντισμένο χώρο και με εξαιρετική λίστα κρασιών.  Η ρεβιθάδα με λιαστή ντομάτα και κρεμμυδάκια στιφάδου και κονφί μπακαλιάρου, εξαιρετική, το ψάρι ημέρας σε ζωμό από πετρόψαρα νόστιμο πολύ και η μελιτσανοσαλάτα με το ταχίνι τα καρύδια και τις πιπεριές, κούκλα!


Μεζέδες και τσίπουρα στο Μπακάλικο του Γαλάνη στο Τριοβάσαλο όπου το μπόνους ήταν το γαμοπίλαφο που έκανε ο Βασίλης ο Πακινός από το γάμο που είχε το προηγούμενο βράδυ στον Αλευρόμιλο, γιατί απλώς του είπα το πρωί πως θα το ήθελα...
Αν αυτό δεν είναι Μηλείκη καρδιά και φιλοξενία τι είναι;


Μαγευτήκαμε με την παραλία του Παπάφραγκα και τη διαδρομή μέχρι εκεί, η άνοιξη ήταν παντού και το τοπίο μοναδικό, στο Κλήμα με τα μοναδικά Σύρματα, στη Τρυπητή, στον Χάλακα που ανήκει στο δίκτυο Natura αλλά και στην Πολλώνια.



Το νησί έχει ένα οινοποιείο  του Κ. Μάλλη, Κωνσταντακάκη,  υπόσκαφο και προς το παρόν έχει τέσσερις ετικέτες, Ασύρτικο , Σαββατιανό με Ροδίτη και Αηδάνι, Μανδηλαριά με Ροδίτη και Μοσχάτο και μια Ρετσίνα, έχει και μποστάνι με βιολογικά καλούδια και προσπαθεί ιδιαίτερα και για το κομμάτι του οινοτουρισμού. Οι ποικιλίες που υπήρχαν παραδοσιακά στη Μήλο, τις οποίες συναντάμε και στα 8 αρχικά στρέμματα του αμπελώνα είναι το λευκό Σαββατιανό, η ερυθρή Μανδηλαριά και το Σεριφιώτικο, μια ροδόχρομη ποικιλία που μοιάζει με Ροδίτη. Πέραν αυτών, ο Κώστας φύτεψε 12 ακόμα στρέμματα με τις εξής ποικιλίες: τις λευκές Ασύρτικο, Μονεμβασιά και Μοσχάτο λευκό και το σπάνιο ερυθρό Μαυροτράγανο.

Ο δεύτερος αμπελώνας του νησιού τον οποίο και επισκεφθήκαμε, δημιουργήθηκε από την μεταλλευτική εταιρεία Imery's, στον Τράχηλα αποκαθιστώντας, χώρους εξορύξεων.  Ο δασολόγος Γιώργος Πετράκης μας ξενάγησε στον ιδιαίτερο αμπελώνα και μας μίλησε για το βιοκλίμα της περιοχής και τα εδάφη.

Στον Αλευρόμιλο την ταβέρνα του Βασίλη, οι γυναίκες του νησιού μας έδειξαν πως να φτιάξουμε λαζάνια, μάτσι και τα περίφημα πιταράκια. 
Αμυγδαλωτά, αχλαδάκια καθώς και το το κουφέτο για γλύκα και γεύση παράδοσης από τις κυρίες, Ελένη Μαθιουδάκη και  Ειρήνη Βαβούνη.

Την επόμενη ημέρα, παρουσίαση του μηλέικου πρωινού στο ξενοδοχείο Γαλήνη στην Πάχαινα, εκεί οι νοικοκυρές της Μήλου μας παρουσίασαν τριάντα πιάτα  που θα μπορούσαν να είναι μέρος του Μηλεικου πρωινού. Ηταν ευχάριστη η έκπληξη της δοκιμής, νόστιμων παραδοσιακών πιάτων που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε ταξιδιώτη .






Κλείσαμε γλυκά στην Ανεζίνα, εκεί 3 γενιές, γιαγιά κόρη και εγγονή, επιχειρούν, δημιουργούν πάνω στη θάλασσα και μοιράζουν γλυκιά παράδοση και τέχνη.
Το ωραιότερο κουφέτο το έφαγα εδώ, μα και όλες οι άλλες νοστιμιές ήτανε προσεγμένες. Στην Πολλώνια αν σου λείψει το γλυκό εκεί να πας!


Τον Μάη τον πιάσαμε με Μαγιάτικα στεφάνια που έφτιαξε με αμάραντα, η κυρία Σοφία, τα λένε προβάτσες εδώ, τα κρεμάνε έξω από τις πόρτες από την παραμονή της Πρωτομαγιας.
Το τοπικό έθιμο θέλει τα αγόρια του νησιού να πηγαίνουν το βράδυ και να κλέβουν το στεφάνι από το σπίτι του κοριτσιού που αγαπούν.







Φεύγοντας από τη Μήλο που μας έκλεψε τη καρδιά κρατώ με προσοχή τις χειροποίητες καράβες του Αλέκου, ντελικάτες, χρωματιστές, διαφορετικές και τρυφερές, σαν το νησί και τους ανθρώπους του, που μας φιλοξένησαν και μοιράστηκαν μαζί μας το "όνειρο" τους!




Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Delicious Milos (Μέρος πρώτο)

Τριήμερο Πρωτομαγιάς με προορισμό την άγνωστη σε εμένα Μήλο!

Καλεσμένοι σε μια υποδειγματική παρουσίαση του τόπου και της γαστρονομίας του από δύο παιδιά, πρωτεργάτες αυτής της ιδέας, την Ειρήνη Ψαθά και τον Βασίλη Παπικινό!

Επτά η ώρα αναχώρηση από τον Πειραιά και σε 3 ώρες φτάσαμε στον ηλιόλουστο Αδάμαντα. Από εκεί και μετά τίποτα δεν ήταν τυχαίο.

Όσα είδαν τα μάτια μας, όσα γευτήκαμε και όσα απολαύσαμε, αξίζουν να καταγραφούν και να τα μοιραστώ μαζί σας, όχι μόνο για την εμπειρία αλλά γιατί πραγματικά κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες μας κάνουν περήφανους και μας γεμίζουν ελπίδα.

Επισκεφθήκαμε δυο πιστοποιημένα τυροκομεία, του Χαραλαμπάκη και της Ειρήνης Ψαθά και θαυμάσαμε τις ιδιαίτερες γεύσεις των Μηλεικων τυριών.

Επτά είδη, αξιοσημείωτων τυριών η παραγωγή της Μήλου, μανούρι, μελίχλωρο, μηλέικο, σκοτύρι, μυζύθρα, αφοτυριά και ξινομυζήθρα.  Εκεί στην οικογενειακή οικοτεχνία της Ειρήνης παρακολουθήσαμε τυροκόμιση  μυζήθρας από τα δικά τους κατσίκια, η αίσθηση της δοκιμής από κάτι που δημιουργήθηκε με τόση αγάπη και φροντίδα είναι μοναδική.




Γευτήκαμε παραδοσιακά πιάτα της Μηλείκης κουζίνας, πρώτα πρώτα στην ταβέρνα, "Ω!Χαμός" της οικογένειας της Ειρήνης Ψαθά, νόστιμος και προσεγμένος χώρος, κατσικάκι να γλύφεις τα δάχτυλα σου, πιταράκια, λιχουδιά και σκοτυροκολόκυθα μούρλια!


Φάγαμε στην Πλάκα, στην Αρχοντούλα, τον πιο ωραίο μεζέ που θα μπορούσες να μου τάξεις, βρούβες με χλωροκούκια, τα λένε και απορίχια ή πορίχια, η νοστιμιά δεν περιγράφεται και "τσιμπήσαμε", ντόπιο κατσίκι κοκκινιστό με αγκινάρες που το φροντίζει ο παππούς και κόκορα κρασάτο με σπιτικά λαζάνια!


Στον Αλευρόμιλο του Βασίλη Παπικινού, οι νοστιμιές ήταν πολλές, παραδοσιακές και οι γεύσεις δυνατές, μα πιο πολύ θα σταθώ στις αγκινάρες και στην αλιάδα (η δική τους σκορδαλιά που γίνεται με αλεύρι και νερό), αέρινη και φινετσάτη. 


Στο Αρμενάκι του Αντώνη Μαυρογιάνη γευτήκαμε τη θάλασσα, κακαβιά, σαλουβαρδους, χάνους, μπακαλιάρους, σουπιές, κρασάτες με δενδρολίβανο, απίθανες σαλάτες και το αριστούργημα, ανεμώνες της θάλασσας, κολιτζιάνοι. Το τηγάνι αέρας, η συμπυκνωμένη γεύση στο στόμα και η μύτη θαλασσινή, ποίημα. Πολύ καλή και η λίστα κρασιών εδώ!


Η μεγάλη έκπληξη ήταν στα Γλαρονήσια, ο Μιχάλης έκλεισε τον κατάλογο και έβγαλε το μεράκι του και τη ψυχή του. Άγριες αγκινάρες ομελέτα, μπελτέ, τυρένια, ομελέτα με Μηλείκη κάπαρη και μυζήθρα, αλιάδα και φρέσκια γλυκιά μυζήθρα με μέλι και σουσάμι!


Και το βράδυ, δειπνήσαμε στο Γυαλό, εδώ οι γεύσεις δεν είναι τοπικές, μα είναι νόστιμες, πολύ ωραία παρουσιασμένες, σε ένα πολύ φροντισμένο χώρο και με εξαιρετική λίστα κρασιών.  Η ρεβιθάδα με λιαστή ντομάτα και κρεμμυδάκια στιφάδου και κονφί μπακαλιάρου, εξαιρετική, το ψάρι ημέρας σε ζωμό από πετρόψαρα νόστιμο πολύ και η μελιτσανοσαλάτα με το ταχίνι τα καρύδια και τις πιπεριές, κούκλα!

Μεζέδες και τσίπουρα στο Μπακάλικο του Γαλάνη στο Τριοβάσαλο όπου το μπόνους ήταν το γαμοπίλαφο που έκανε ο Βασίλης ο Πακινός από το γάμο που είχε το προηγούμενο βράδυ στον Αλευρόμιλο, γιατί απλώς του είπα το πρωί πως θα το ήθελα...
Αν αυτό δεν είναι Μηλείκη καρδιά και φιλοξενία τι είναι;

Μαγευτήκαμε με την παραλία του Παπάφραγκα και τη διαδρομή μέχρι εκεί, η άνοιξη ήταν παντού και το τοπίο μοναδικό, στο Κλήμα με τα μοναδικά Σύρματα, στη Τρυπητή, στον Χάλακα που ανήκει στο δίκτυο Natura αλλά και στην Πολλώνια.

Το νησί έχει ένα οινοποιείο  του Κ. Μάλλη, Κωνσταντακάκη,  υπόσκαφο και προς το παρόν έχει τέσσερις ετικέτες, Ασύρτικο , Σαββατιανό με Ροδίτη και Αηδάνι, Μανδηλαριά με Ροδίτη και Μοσχάτο και μια Ρετσίνα, έχει και μποστάνι με βιολογικά καλούδια και προσπαθεί ιδιαίτερα και για το κομμάτι του οινοτουρισμού. Οι ποικιλίες που υπήρχαν παραδοσιακά στη Μήλο, τις οποίες συναντάμε και στα 8 αρχικά στρέμματα του αμπελώνα είναι το λευκό Σαββατιανό, η ερυθρή Μανδηλαριά και το Σεριφιώτικο, μια ροδόχρομη ποικιλία που μοιάζει με Ροδίτη. Πέραν αυτών, ο Κώστας φύτεψε 12 ακόμα στρέμματα με τις εξής ποικιλίες: τις λευκές Ασύρτικο, Μονεμβασιά και Μοσχάτο λευκό και το σπάνιο ερυθρό Μαυροτράγανο.

Ο δεύτερος αμπελώνας του νησιού τον οποίο και επισκεφθήκαμε, δημιουργήθηκε από την μεταλλευτική εταιρεία Imery's, στον Τράχηλα αποκαθιστώντας, χώρους εξορύξεων.  Ο δασολόγος Γιώργος Πετράκης μας ξενάγησε στον ιδιαίτερο αμπελώνα και μας μίλησε για το βιοκλίμα της περιοχής και τα εδάφη.

Στον Αλευρόμιλο την ταβέρνα του Βασίλη, οι γυναίκες του νησιού μας έδειξαν πως να φτιάξουμε λαζάνια, μάτσι και τα περίφημα πιταράκια. 
Αμυγδαλωτά, αχλαδάκια καθώς και το το κουφέτο για γλύκα και γεύση παράδοσης από τις κυρίες, Ελένη Μαθιουδάκη και  Ειρήνη Βαβούνη.

Την επόμενη ημέρα, παρουσίαση του μηλέικου πρωινού στο ξενοδοχείο Γαλήνη στην Πάχαινα, εκεί οι νοικοκυρές της Μήλου μας παρουσίασαν τριάντα πιάτα  που θα μπορούσαν να είναι μέρος του Μηλεικου πρωινού. Ηταν ευχάριστη η έκπληξη της δοκιμής, νόστιμων παραδοσιακών πιάτων που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε ταξιδιώτη .

Κλείσαμε γλυκά στην Ανεζίνα, εκεί 3 γενιές, γιαγιά κόρη και εγγονή, επιχειρούν, δημιουργούν πάνω στη θάλασσα και μοιράζουν γλυκιά παράδοση και τέχνη.
Το ωραιότερο κουφέτο το έφαγα εδώ, μα και όλες οι άλλες νοστιμιές ήτανε προσεγμένες. Στην Πολλώνια αν σου λείψει το γλυκό εκεί να πας!

Τον Μάη τον πιάσαμε με Μαγιάτικα στεφάνια που έφτιαξε με αμάραντα, η κυρία Σοφία, τα λένε προβάτσες εδώ, τα κρεμάνε έξω από τις πόρτες από την παραμονή της Πρωτομαγιας.
Το τοπικό έθιμο θέλει τα αγόρια του νησιού να πηγαίνουν το βράδυ και να κλέβουν το στεφάνι από το σπίτι του κοριτσιού που αγαπούν.

Φεύγοντας από τη Μήλο που μας έκλεψε τη καρδιά κρατώ με προσοχή τις χειροποίητες καράβες του Αλέκου, ντελικάτες, χρωματιστές, διαφορετικές και τρυφερές, σαν το νησί και τους ανθρώπους του, που μας φιλοξένησαν και μοιράστηκαν μαζί μας το "όνειρο" τους!

#Milosdelicious #Deliciousmilos


Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Σπετσοφάι σε αγαπημένο προορισμό!

Σε ένα καλοκαίρι που έχει απ' όλα, βουνό, θάλασσα, φίλους, οικογένεια, δεν θα μπορούσε να λείπει μαγείρεμα και οινοποσία. 
Στα αγαπημένα Αμπελάκια Θεσσαλίας με λαχανικά από το μποστάνι και λουκάνικα ντόπια, έφτιαξε η γιαγιά Βασιλική,με μαεστρία, πιάτο Βολιώτικο!
Σπετζοφάι, σπεντζοφάι ή σπετσοφάι, 100% παραδοσιακό φαγητό της Ελληνικής κουζίνας που όμως το φτιάχνουν και στην Ιταλία!
Χαρακτηρίζεται από τα τηγανισμένα χωριάτικα λουκάνικα που δένουν ιδανικά με σάλτσα από γλυκιές πιπεριές και ντομάτα  και κρεμμύδι.


Θα χρειαστείς :
1/2 κιλό λουκάνικα, κατά προτίμηση χωριάτικα κομμένα σε ροδέλες
8 πράσινες πιπεριές κέρατο
1/2 κιλό ντομάτες ώριμες πολτοποιημένες
8 μελιτζάνες φλάσκες

1 κρεμμύδι
λίγο ελαιόλαδο
αλάτι πιπέρι                                     
Κόβετε σε ροδέλες το κρεμμύδι, πιπεριές και μελιτζάνες και τα σοτάρετε μέχρι να μαλακώσουν, τα αφήνετε στην άκρη.

Καθαρίστε το τηγάνι και προσθέστε ελάχιστο λάδι.
Βάλτε μέσα στο τηγάνι τα λουκάνικα και ψήστε τα μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.
Βάλτε τις πιπεριές και τις μελιτζάνες , το κρεμμύδι και περιχύστε με τη σάλτσα ντομάτας. Αφήστε να μαγειρευτεί  μέχρι να φύγουν τα ζουμιά και να πήξει η σαλτσούλα.



Το συνδυάσαμε απολαυστικά με μια Νεμέα 2010 του κτήματος Βασιλείου, που έδεσε με τη γλύκα της μελιτζάνας και την αψάδα του λουκάνικου θεικά!



Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, όπου κι αν είστε ό,τι κι αν κάνετε!

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Κουλούρι Θεσσαλονίκης, χωριάτικη!

Δεν ξέρω για σένα, μα το καλοκαίρι θέλω να τρώω όλο και λιγότερο και όταν μπαίνω στην κουζίνα, ο χρόνος παραμονής μου να είναι όσο πιο σύντομος γίνεται.

Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό μαγειρικής, έπεσε το μάτι στην πρόταση του Άρη Τσανακλίδη, για μια άλλη χωριάτικη, που μου έκανε πολύ του γούστου μου.

'Εκαμα τις αλλαγές που θα την έφερναν στα μέτρα μου και λέω να τη μοιραστώ μαζί σου.





Υλικά για μια χωριάτικη:

2 μεγάλα πομοντόρι σε ψιλά καρέ
1 μέτριο αγγούρι ψιλοκομμένο
1/2 κουταλιά της σούπας κάπαρη ξεπλυμένη στραγγισμένη και ψιλοκομμένη
φρέσκο δυόσμο και ρίγανη
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο ( καλά μπορείς κι άλλο)
αλάτι χοντρό

(αν θέλεις βάζεις, κρεμμύδι και πιπεριά και μαύρες ελιές) την προτιμώ χωρίς

1 κουλούρι Θεσσαλονίκης



Για την κρέμα τυριού

250 γραμμάρια φέτα μαλακή
200 γραμμάρια ανθότυρο
100 γραμμάρια γιαούρτι στραγγιστό
2 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγο πιπέρι
3 κουταλιές της σούπας φύλλα δυόσμου ψιλοκομμένα

(Κάνω συνήθως περισσότερη γιατί τη χρησιμοποιώ σε πολλά πιάτα)

Συναρμολόγηση:

Παίρνεις ένα πιάτο βαθύ με μεγάλο γείσο για να χωράει το κουλούρι, πριν έχεις περάσει το κουλούρι για 2 λεπτά σύνολο, ένα την κάθε πλευρά από το τηγάνι με λίγο, ελάχιστο λάδι, το έχεις στραγγίσει σε απορροφητικό χαρτί και όταν είναι, ΄έτοιμο το βάζεις στο πιάτο.
Στη μέση ρίχνεις την ντομάτα και το αγγούρι και τα υπόλοιπα μυρωδικά, δίπλα με κουτάλι (όπως βάζεις το παγωτό, ή με 2 κουτάλια και γίνεται στο σχήμα μιας μεγάλης ελιάς) βάζεις τη μους τυριού, ραντίζεις με ελαιόλαδο, αλάτι και σερβίρεις.

Μους τυριού

Χτυπάς στον πολυκόφτη όλα τα υλικά μέχρι να γίνει μια κρέμα, αφήνεις στο ψυγείο για τουλάχιστον μια ώρα να σφίξει.

Η χωριάτικη αγαπάει τα ροζέ από ξινόμαυρο και τις ρετσίνες, καμιά φορά και τις φρέσκες μαλαγουζιές, εγώ διάλεξα μια ιδιαίτερη ρετσίνα από Ασύρτικο, τραγανή, κομψή και μυρωδάτη! Pine forest από το οινοποιείο Γκίκας.


Αυτό είναι το δικό μου καλοκαίρι!



Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Tier et Tout, Lunch in Style!

Οι καλοκαιρινές, μεσημεριανές, προσκλήσεις - προκλήσεις, είναι οι αγαπημένες μου.

Χθες το μεσημέρι λοιπόν, στο Ν.Ψυχικό, μαζευτήκαμε με οικοδέσποινα την Εύη Φέτση, στον καλαίσθητο και νόστιμο χώρο του Tier et tout!

Καλαίσθητος και "αναπαυτικός" χώρος


Μέσα σε γέλια, καλοκαιρινά σχέδια - ναι υπάρχουν άνθρωποι θετικοί που κάνουν όνειρα και σχέδια- δοκιμάσαμε και απολαύσαμε τα πιάτα που ο σεφ Δημήτρης Σταμούδης και η Eύη είχαν διαλέξει για εμάς.

Φάγαμε νόστιμα, πολύ νόστιμα, με πιάτα εύκολα με την έννοια της γενικής αποδοχής αλλά με πολυπλοκότητα και τεχνική.

Menu and welcome cocktail



Carpacho από αγγούρι και αβοκάντο με mousse καπνιστού σολ0μού!

O Chef  Δημήτρης Σταμούδης, με θητεία στο Bistro Le Mignon, Stinking Bishop αλλά και με θητεία - μαθητεία- στην Σπονδή, είναι υποσχόμενος, ταπεινός και δημιουργικός. 

Εντυπωσιάστηκα, όπως και όλοι στο τραπέζι από το λαυράκι αλλά και από την αναδομηνένη tiramisu, δύσκολο να είσαι καλός και στα γλυκά! 
Εδώ βοηθάει πολύ και ο Τάσος Σταμούδης, δίδυμος αδερφός του Δημήτρη και “υπεύθυνος” για τα καταπληκτικά αρτοποιήματα της Σπονδής.



Χτένια ψητά, με υφές παντζαριού και πράσινο μήλο

Η λίστα των κρασιών με την "υπογραφή "του Γιώργου Φλούδα, Trinity, είναι άκρως ικανοποιητική,  με πολλές επιλογές σε ποτήρι, ,τα κοκτέιλς ιδιαίτερα  και για όλους τους ουρανίσκους και το σέρβις, επαγγελματικό και φιλικό!

Απίθανο άγριο λαβράκι με σπανάκι, σταμναγκάθι και yuzu

Από τα καλύτερα  "μυστικά" που μάθαμε, ήταν πως υπάρχει Detox Menu με πολλές επιλογές  και εξαιρετικό brunch.

Μέσα από το Detox menu δοκιμάσαμε μια δροσερή σούπα με αγγούρι, αβοκάντο και μους καπνιστού σολομού, με φρεσκάδα και εντάσεις “καλοκαιριού”!

Φιλέτο μόσχου, με πουρέ πατάτας και φρικασέ μανιταριών

Θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα για όποια στιγμή της αποφασίσετε να το επισκεφθείτε, είναι   all day restaurant και οι επιλογές είναι πολλές και νόστιμες.

Δροσερό και τραγανό Mojito

Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες, http://www.tierettout.com/menus/!

Αέρινη αναδομηνένη tiramisu με zambaglione καφέ

Όλη η όμορφη παρέα, photo credits Fay Bei
Fay Bei, o Chef Δημήτρης Σταμούδης και η οικοδέσποινα Evi Fetsi, hoto credits Fay Bei

Τραγανό και to the point give away gift! Photo credits Evi Fetsi


Σας φιλώ και ας ξεκινήσουμε να λέμε, καλό καλοκαίρι!



Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Τα κατιμέρια της γιαγιάς

Σήμερα για κάποιο λόγο, θα σας μιλήσω, για μνήμες και για μια πολύ απλή συνταγή, καθημερινή,  που στο παιδικό μου μυαλό, ήταν η καλύτερη λιχουδιά.

Και οι δύο γιαγιάδες Σμυρνιές και οι παππούδες επίσης, πιο συγκεκριμένα, Αιβαλί, με την καταστροφή, η πλευρά της γιαγιάς από τη μαμά μου, πήγε Χίο και του μπαμπά μου Μυτιλήνη.


Βροντάδος από το πλοίο

Η Χιώτισσα λοιπόν γιαγιά το είχε τρελά με τη μαγειρική, θυμάμαι ακόμη τους  κεφτέδες της, κολοκυθοκεφτέδες αλλά και τους πατατοκεφτέδες, πλακουτσωτούς, γεμάτους μυρωδικά και σχεδόν αλάδωτους, το τηγάνι ένας αφρός.  
Ακόμη και το κόλυβο, χυλό κάνουμε εμείς (Ασουρές), το έκανε με απίστευτη μαεστρία και τεχνική, σκέψου πως περίμενα πως και πως να πεθάνει κάποιος για να φάω τον μαγικό χυλό. (Τότε έφευγαν μεγάλοι)...

Μια από τις απλές της λιχουδιές ήταν τα κατιμέρια, τα είχε μάθει από την μαμά της και εκείνη πιο πίσω από την δική της.  Τη θυμάμαι λοιπόν με τον κότσο (μαλλιά μέχρι τη μέση, πάντα σε κότσο), να μπαίνει στην κουζίνα και σε ελάχιστο χρόνο να μας φτιάχνει τυρόπιτες πορτοφολάκια, έτσι τα λέγαμε με την αδερφή μου.  

Έχω να φάω από όταν "έφυγε" η γιαγιά, αρκετά χρόνια... και δεν ήθελα να μου φτιάξει η μαμά μου, για να μη χαλάσω τη "στιγμή"... 

Αποφάσισα όμως πως ένας τρόπος να την έχω κοντά μου, είναι να ξαναφτιάξω εγώ τη στιγμή...

Θα χρειαστείς για τη ζύμη:


2  κούπες αλεύρι
¾  κούπας νερό
½  κούπας ελαιόλαδο
½  κουταλάκι γλυκού αλάτι
½  κουταλάκι γλυκού ξύδι

λάδι για το τηγάνισμα



Για τη γέμιση:

350 gr  τυρί φέτα καλύτερα σε κομματάκια 
1 αυγό
λίγο πιπέρι

100 γραμμάρια μαστέλο, ή άλλο τυρί που λιώνει

Αναμιγνύεις  όλα τα υλικά  μαζί και κάνεις μια μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.     
Αν η ζύμη είναι λίγο στεγνή προσθέτεις λίγο νερό ακόμα, αν πάλι σου φανεί αραιή ρίχνεις λίγο αλεύρι ακόμα.

Ετοιμάζεις τη γέμιση, βάζεις σε ένα μπώλ το τυρί και λίγο πιπέρι.

Ανοίγεις τα πιττάκια με λεπτό πλάστη, τα αλείφεις με το αυγό και  τα γεμίζεις με το τυρί, μετά τα κλείνεις πατώντας τις άκρες και τα τηγανίζεις σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσουν.

*Μπορείς και να κάνεις  τη γέμιση, ρίχνοντας το αυγό μέσα στο τυρί χτυπημένο.

Οταν τα βγάλεις τα στραγγίζεις σε απορροφητικό χαρτί και όσο είναι ζεστά, τρίβεις από πάνω το μαστέλο.

Αν θελήσεις ένα ποτήρι κρασί, θα πρότεινα  Gentilini Robola ΠΟΠ, με τη λεμονάτη του οξύτητα, θα ισορροπούσε τέλεια το τηγάνι!

Νομίζω πως θα ήταν πολύ περήφανη για μένα αν τα δοκίμαζε! 

Η μνήμη της γεύσης παντοδύναμη και η δύναμη της απουσίας καταλυτική!

Καρφάς