Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Σπετσοφάι σε αγαπημένο προορισμό!

Σε ένα καλοκαίρι που έχει απ' όλα, βουνό, θάλασσα, φίλους, οικογένεια, δεν θα μπορούσε να λείπει μαγείρεμα και οινοποσία. 
Στα αγαπημένα Αμπελάκια Θεσσαλίας με λαχανικά από το μποστάνι και λουκάνικα ντόπια, έφτιαξε η γιαγιά Βασιλική,με μαεστρία, πιάτο Βολιώτικο!
Σπετζοφάι, σπεντζοφάι ή σπετσοφάι, 100% παραδοσιακό φαγητό της Ελληνικής κουζίνας που όμως το φτιάχνουν και στην Ιταλία!
Χαρακτηρίζεται από τα τηγανισμένα χωριάτικα λουκάνικα που δένουν ιδανικά με σάλτσα από γλυκιές πιπεριές και ντομάτα  και κρεμμύδι.


Θα χρειαστείς :
1/2 κιλό λουκάνικα, κατά προτίμηση χωριάτικα κομμένα σε ροδέλες
8 πράσινες πιπεριές κέρατο
1/2 κιλό ντομάτες ώριμες πολτοποιημένες
8 μελιτζάνες φλάσκες

1 κρεμμύδι
λίγο ελαιόλαδο
αλάτι πιπέρι                                     
Κόβετε σε ροδέλες το κρεμμύδι, πιπεριές και μελιτζάνες και τα σοτάρετε μέχρι να μαλακώσουν, τα αφήνετε στην άκρη.

Καθαρίστε το τηγάνι και προσθέστε ελάχιστο λάδι.
Βάλτε μέσα στο τηγάνι τα λουκάνικα και ψήστε τα μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.
Βάλτε τις πιπεριές και τις μελιτζάνες , το κρεμμύδι και περιχύστε με τη σάλτσα ντομάτας. Αφήστε να μαγειρευτεί  μέχρι να φύγουν τα ζουμιά και να πήξει η σαλτσούλα.



Το συνδυάσαμε απολαυστικά με μια Νεμέα 2010 του κτήματος Βασιλείου, που έδεσε με τη γλύκα της μελιτζάνας και την αψάδα του λουκάνικου θεικά!



Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, όπου κι αν είστε ό,τι κι αν κάνετε!

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Κουλούρι Θεσσαλονίκης, χωριάτικη!

Δεν ξέρω για σένα, μα το καλοκαίρι θέλω να τρώω όλο και λιγότερο και όταν μπαίνω στην κουζίνα, ο χρόνος παραμονής μου να είναι όσο πιο σύντομος γίνεται.

Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό μαγειρικής, έπεσε το μάτι στην πρόταση του Άρη Τσανακλίδη, για μια άλλη χωριάτικη, που μου έκανε πολύ του γούστου μου.

'Εκαμα τις αλλαγές που θα την έφερναν στα μέτρα μου και λέω να τη μοιραστώ μαζί σου.





Υλικά για μια χωριάτικη:

2 μεγάλα πομοντόρι σε ψιλά καρέ
1 μέτριο αγγούρι ψιλοκομμένο
1/2 κουταλιά της σούπας κάπαρη ξεπλυμένη στραγγισμένη και ψιλοκομμένη
φρέσκο δυόσμο και ρίγανη
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο ( καλά μπορείς κι άλλο)
αλάτι χοντρό

(αν θέλεις βάζεις, κρεμμύδι και πιπεριά και μαύρες ελιές) την προτιμώ χωρίς

1 κουλούρι Θεσσαλονίκης



Για την κρέμα τυριού

250 γραμμάρια φέτα μαλακή
200 γραμμάρια ανθότυρο
100 γραμμάρια γιαούρτι στραγγιστό
2 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγο πιπέρι
3 κουταλιές της σούπας φύλλα δυόσμου ψιλοκομμένα

(Κάνω συνήθως περισσότερη γιατί τη χρησιμοποιώ σε πολλά πιάτα)

Συναρμολόγηση:

Παίρνεις ένα πιάτο βαθύ με μεγάλο γείσο για να χωράει το κουλούρι, πριν έχεις περάσει το κουλούρι για 2 λεπτά σύνολο, ένα την κάθε πλευρά από το τηγάνι με λίγο, ελάχιστο λάδι, το έχεις στραγγίσει σε απορροφητικό χαρτί και όταν είναι, ΄έτοιμο το βάζεις στο πιάτο.
Στη μέση ρίχνεις την ντομάτα και το αγγούρι και τα υπόλοιπα μυρωδικά, δίπλα με κουτάλι (όπως βάζεις το παγωτό, ή με 2 κουτάλια και γίνεται στο σχήμα μιας μεγάλης ελιάς) βάζεις τη μους τυριού, ραντίζεις με ελαιόλαδο, αλάτι και σερβίρεις.

Μους τυριού

Χτυπάς στον πολυκόφτη όλα τα υλικά μέχρι να γίνει μια κρέμα, αφήνεις στο ψυγείο για τουλάχιστον μια ώρα να σφίξει.

Η χωριάτικη αγαπάει τα ροζέ από ξινόμαυρο και τις ρετσίνες, καμιά φορά και τις φρέσκες μαλαγουζιές, εγώ διάλεξα μια ιδιαίτερη ρετσίνα από Ασύρτικο, τραγανή, κομψή και μυρωδάτη! Pine forest από το οινοποιείο Γκίκας.


Αυτό είναι το δικό μου καλοκαίρι!



Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Tier et Tout, Lunch in Style!

Οι καλοκαιρινές, μεσημεριανές, προσκλήσεις - προκλήσεις, είναι οι αγαπημένες μου.

Χθες το μεσημέρι λοιπόν, στο Ν.Ψυχικό, μαζευτήκαμε με οικοδέσποινα την Εύη Φέτση, στον καλαίσθητο και νόστιμο χώρο του Tier et tout!

Καλαίσθητος και "αναπαυτικός" χώρος


Μέσα σε γέλια, καλοκαιρινά σχέδια - ναι υπάρχουν άνθρωποι θετικοί που κάνουν όνειρα και σχέδια- δοκιμάσαμε και απολαύσαμε τα πιάτα που ο σεφ Δημήτρης Σταμούδης και η Eύη είχαν διαλέξει για εμάς.

Φάγαμε νόστιμα, πολύ νόστιμα, με πιάτα εύκολα με την έννοια της γενικής αποδοχής αλλά με πολυπλοκότητα και τεχνική.

Menu and welcome cocktail



Carpacho από αγγούρι και αβοκάντο με mousse καπνιστού σολ0μού!

O Chef  Δημήτρης Σταμούδης, με θητεία στο Bistro Le Mignon, Stinking Bishop αλλά και με θητεία - μαθητεία- στην Σπονδή, είναι υποσχόμενος, ταπεινός και δημιουργικός. 

Εντυπωσιάστηκα, όπως και όλοι στο τραπέζι από το λαυράκι αλλά και από την αναδομηνένη tiramisu, δύσκολο να είσαι καλός και στα γλυκά! 
Εδώ βοηθάει πολύ και ο Τάσος Σταμούδης, δίδυμος αδερφός του Δημήτρη και “υπεύθυνος” για τα καταπληκτικά αρτοποιήματα της Σπονδής.



Χτένια ψητά, με υφές παντζαριού και πράσινο μήλο

Η λίστα των κρασιών με την "υπογραφή "του Γιώργου Φλούδα, Trinity, είναι άκρως ικανοποιητική,  με πολλές επιλογές σε ποτήρι, ,τα κοκτέιλς ιδιαίτερα  και για όλους τους ουρανίσκους και το σέρβις, επαγγελματικό και φιλικό!

Απίθανο άγριο λαβράκι με σπανάκι, σταμναγκάθι και yuzu

Από τα καλύτερα  "μυστικά" που μάθαμε, ήταν πως υπάρχει Detox Menu με πολλές επιλογές  και εξαιρετικό brunch.

Μέσα από το Detox menu δοκιμάσαμε μια δροσερή σούπα με αγγούρι, αβοκάντο και μους καπνιστού σολομού, με φρεσκάδα και εντάσεις “καλοκαιριού”!

Φιλέτο μόσχου, με πουρέ πατάτας και φρικασέ μανιταριών

Θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα για όποια στιγμή της αποφασίσετε να το επισκεφθείτε, είναι   all day restaurant και οι επιλογές είναι πολλές και νόστιμες.

Δροσερό και τραγανό Mojito

Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες, http://www.tierettout.com/menus/!

Αέρινη αναδομηνένη tiramisu με zambaglione καφέ

Όλη η όμορφη παρέα, photo credits Fay Bei
Fay Bei, o Chef Δημήτρης Σταμούδης και η οικοδέσποινα Evi Fetsi, hoto credits Fay Bei

Τραγανό και to the point give away gift! Photo credits Evi Fetsi


Σας φιλώ και ας ξεκινήσουμε να λέμε, καλό καλοκαίρι!



Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Τα κατιμέρια της γιαγιάς

Σήμερα για κάποιο λόγο, θα σας μιλήσω, για μνήμες και για μια πολύ απλή συνταγή, καθημερινή,  που στο παιδικό μου μυαλό, ήταν η καλύτερη λιχουδιά.

Και οι δύο γιαγιάδες Σμυρνιές και οι παππούδες επίσης, πιο συγκεκριμένα, Αιβαλί, με την καταστροφή, η πλευρά της γιαγιάς από τη μαμά μου, πήγε Χίο και του μπαμπά μου Μυτιλήνη.


Βροντάδος από το πλοίο

Η Χιώτισσα λοιπόν γιαγιά το είχε τρελά με τη μαγειρική, θυμάμαι ακόμη τους  κεφτέδες της, κολοκυθοκεφτέδες αλλά και τους πατατοκεφτέδες, πλακουτσωτούς, γεμάτους μυρωδικά και σχεδόν αλάδωτους, το τηγάνι ένας αφρός.  
Ακόμη και το κόλυβο, χυλό κάνουμε εμείς (Ασουρές), το έκανε με απίστευτη μαεστρία και τεχνική, σκέψου πως περίμενα πως και πως να πεθάνει κάποιος για να φάω τον μαγικό χυλό. (Τότε έφευγαν μεγάλοι)...

Μια από τις απλές της λιχουδιές ήταν τα κατιμέρια, τα είχε μάθει από την μαμά της και εκείνη πιο πίσω από την δική της.  Τη θυμάμαι λοιπόν με τον κότσο (μαλλιά μέχρι τη μέση, πάντα σε κότσο), να μπαίνει στην κουζίνα και σε ελάχιστο χρόνο να μας φτιάχνει τυρόπιτες πορτοφολάκια, έτσι τα λέγαμε με την αδερφή μου.  

Έχω να φάω από όταν "έφυγε" η γιαγιά, αρκετά χρόνια... και δεν ήθελα να μου φτιάξει η μαμά μου, για να μη χαλάσω τη "στιγμή"... 

Αποφάσισα όμως πως ένας τρόπος να την έχω κοντά μου, είναι να ξαναφτιάξω εγώ τη στιγμή...

Θα χρειαστείς για τη ζύμη:


2  κούπες αλεύρι
¾  κούπας νερό
½  κούπας ελαιόλαδο
½  κουταλάκι γλυκού αλάτι
½  κουταλάκι γλυκού ξύδι

λάδι για το τηγάνισμα



Για τη γέμιση:

350 gr  τυρί φέτα καλύτερα σε κομματάκια 
1 αυγό
λίγο πιπέρι

100 γραμμάρια μαστέλο, ή άλλο τυρί που λιώνει

Αναμιγνύεις  όλα τα υλικά  μαζί και κάνεις μια μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.     
Αν η ζύμη είναι λίγο στεγνή προσθέτεις λίγο νερό ακόμα, αν πάλι σου φανεί αραιή ρίχνεις λίγο αλεύρι ακόμα.

Ετοιμάζεις τη γέμιση, βάζεις σε ένα μπώλ το τυρί και λίγο πιπέρι.

Ανοίγεις τα πιττάκια με λεπτό πλάστη, τα αλείφεις με το αυγό και  τα γεμίζεις με το τυρί, μετά τα κλείνεις πατώντας τις άκρες και τα τηγανίζεις σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσουν.

*Μπορείς και να κάνεις  τη γέμιση, ρίχνοντας το αυγό μέσα στο τυρί χτυπημένο.

Οταν τα βγάλεις τα στραγγίζεις σε απορροφητικό χαρτί και όσο είναι ζεστά, τρίβεις από πάνω το μαστέλο.

Αν θελήσεις ένα ποτήρι κρασί, θα πρότεινα  Gentilini Robola ΠΟΠ, με τη λεμονάτη του οξύτητα, θα ισορροπούσε τέλεια το τηγάνι!

Νομίζω πως θα ήταν πολύ περήφανη για μένα αν τα δοκίμαζε! 

Η μνήμη της γεύσης παντοδύναμη και η δύναμη της απουσίας καταλυτική!

Καρφάς


Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Με λένε "Ντίνα" και ξέρω από φροντίδα

Σάββατο απόγευμα, μετά από "Ανοιχτές Πόρτες" κουρασμένοι και με διάθεση για φαγητό χαλάρωσης και ζεστασιάς.  Ρίχνω την ιδέα, για Παλιά Φάβα, κοντά στο σπίτι, ήσυχο, περιποιημένο ταβερνάκι, με μια αυλή μέσα στο λουλούδι και τις κουτάλες της κυρίας Ντίνας να παίρνουν φωτιά.  Εύκολο να το βρεις δεν είναι αλλά αν είσαι στη γειτονιά, έχεις καλές πιθανότητες να σε οδηγήσει εκεί η μύτη σου.



Όλα εδώ είναι ημέρας, τα λαχανικά από το μποστάνι του Γιάννη στη Σαντορίνη, οι μαγειρικές από την Ντίνα και τους συνεργάτες της, κάθε μέρα από τη μία το μεσημέρι "ξεκινάνε τα όργανα".

Δε θα σου πω πως εδώ θα βρεις φαγητό "μαμαδίστικο" γιατί η κάθε μαμά όπως έχω ξαναπεί, μαγειρεύει διαφορετικά και όχι απαραίτητα καλά...  Εδώ θα βρεις, νόστιμο, καθημερινό φαγητό, φροντισμένο, σε μεγάλες, μα πολύ μεγάλες μερίδες και σε τίμιες τιμές.



Οι σπεσιαλιτέ πάνε ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι το μενού περιέχει μουσακά, γεμιστά, αμπελοφυλλοντολμάδες, ανάλαφρα και δροσερά φαγητά. Τον χειμώνα έρχονται στον κατάλογο οι σούπες, οι φασολάδες και το αρνάκι. Όσο για την περίφημη φάβα; Πρόκειται για το επίσημο πιάτο του καταστήματος. «Τη φάβα δεν τη σερβίρουμε εδώ σε μικρά πιατάκια σαν ορντέβρ, αλλά σαν ένα γενναίο και χορταστικό πιάτο»,  λέει η κυρία Ντίνα.


«Δεν υπάρχει μυστικό στις συνταγές μου. Λίγο προσοχή θέλουν τα φαγητά, να αγαπάς αυτό που κάνεις και να θέλεις να αρέσει στον κόσμο το πιάτο σου»

Σαν έρχονται τα πιάτα, αρχίζουν οι σιωπές..

Οι αμπελοντολμάδες, είναι νόστιμοι, το αυγολέμονο αεράτο και τα σαλιγκάρια απολαυστικά.  Το κοκκινιστό κοτόπουλο με τις αληθινές πατάτες, σε καλό λάδι, σωστά τηγανισμένες, ζουμερό και γλυκά πικάντικο. Το ψωμί φρέσκο και σχεδόν ένα καρβέλι για δύο άτομα.



Έχεις δεν έχεις χώρο, θα πρέπει να κάμεις, γιατί το γλυκό του κουταλιού είναι δικό της και στο φέρνει με το βάζο και το γιαούρτι, πλούσιο και περίπου μισό κιλό για τον καθέναν.  Αν δεν προλάβει γιατί είχε πολλά μαγειρέματα και της τελείωσε το γλυκό, θα φέρει φρούτα με γιαούρτι, φρέσκα και λαχταριστά, κέρασμα! 

Η λίστα των κρασιών πολύ πολύ μικρή, μπορείς όμως να φέρεις το δικό σου, δεν έχει καμία αντίρρηση.

 Με αυτήν την εξυπηρέτηση πάντως, δεν θα χαρακτήριζε κανείς τυχαίο το γεγονός ότι ο κόσμος έρχεται από διάφορες περιοχές της Αττικής για την Παλιά Φάβα: από το Σούνιο, μέχρι και τον Διόνυσο και από το Περιστέρι μέχρι το Χαλάνδρι. Ξέρουν ότι θα βρουν μαγειρευτό φαγητό. Θα βρουν το κοκκινιστό τους, το κουνελάκι στιφάδο, τον κόκορα, ή όποιο άλλο φαγητό είναι «στα πιάτα ημέρας» του μαγαζιού.

Τυχαίο δεν είναι ούτε το βραβείο που βρίσκεται κορνιζομένο σε περίοπτη θέση του καταστήματος, όπου τιμήθηκε ως η κορυφαία ταβέρνα για το 2014 στην εκδήλωση της Cosmopolis Finezza για τα Hellas Life Style Business Awards.





Με 10 ευρώ το άτομο θα σκάσεις από φαγητό και θα ευχαριστηθείς ιδιαίτερα.  



Αχαιών 38, Π. Φάληρο, 2109311994

Να πας και ξέρεις πως ποτέ δεν θα σου προτείνω κάτι που δεν μου άρεσε!

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Τα δικά μου Πασχαλινά "μαγειρέματα"!

Θα πεις τώρα, το Πάσχα πέρασε και συ μου μιλάς για μαγειρίτσες και κατσίκια, ε ναι τώρα που τελείωσε θα το μοιραστώ μαζί σου, πριν είμαι σίγουρη πως έκανες τα "δικά σου".
Πιστεύω δε πως τη μαγειρίτσα θα έπρεπε να την τρώμε όλο τον χρόνο, μια που είναι απίστευτα νόστιμη και απολαυστική!



Παιδί της πόλης εγώ, άρα σούβλισμα δεν ξέρω τι θα πει… μαγειρίτσα όμως ξέρω και θα σου πω τα μυστικά μου.

Από μόνη της, φίνα δεν τη λες, έχει μυρωδιές έντονες και γεύση που τα σκεπάζει όλα, μα αν σ αρέσουν τα ξινά -όπως εμένα- μπορείς να ακολουθήσεις τη συνταγή βήμα βήμα και θα με θυμηθείς, θα γίνει νόστιμη και αέρινη.

Οι κριτές της φετινής μαγειρίτσας, όπως και της περσινής ήταν δύσκολοι, απαιτητικοί, με ιδιαίτερα εκλεπτυσμένους ουρανίσκους και παλέτες! 
Πήραν και ταπεράκι φεύγοντας, άρα μάλλον περάσαμε τις εξετάσεις!

Για τη δική μου μαγειρίτσα (που δεν χρειάζεται να την τρως μόνο το Μ.Σάββατο) θα χρειαστείς:


  • 1 συκωταριά περίπου 1 με 1 1/2 κιλό
  • 1 ματσάκι κρεμμυδάκια φρέσκα 
  • 2 κρεμμύδια ξερά
  • μισό ματσάκι άνηθο, μισό μάραθο
  • 2 μαρούλια, μόνο τα τρυφερά κομμάτια
  • μισό κιλό αντίδια
  • 100 ml λευκό κρασί, χρησιμοποίησα Ασύρτικο
  • 1 λίτρο ζεστό νερό (μπορείς και ζωμό, είναι όμως τόσα πολλά τα μυρωδικά που δεν χρειάζεται)
  • 1/3 φλ. ρύζι γλασέ 
  • 2 αυγά
  • 2 λεμόνια (την θέλω ξινή)
  • αλάτι πιπέρι



Ζεματάς τη συκωταριά, 5 λεπτά όχι πιο πολύ, την αφήνεις να κρυώσει λίγο και την ψιλοκόβεις, κρατάς το ζωμό (κόβεις και έντερα και πνευμόνια, αν θες να κρυώσει γρήγορα την βάζεις κάτω από κρύο νερό), κόβεις τα κρεμμυδάκια, τα κρεμμύδια και τα σοτάρεις  μαζί με τη συκωταριά, σε λίγο ελαιόλαδο, εγώ βάζω και ένα τσικ βούτυρο, για 5 λεπτά. Μόλις αλλάξουν χρώμα  και μαλακώσουν, όχι να ροδίσουν, τα σβήνεις με το κρασί, αλάτι και πιπέρι  και τα αφήνεις για περίπου 5 λεπτά ακόμη.  Προσθέτεις τα μαρούλια, τα αντίδια, το μάραθο , το ζωμό από το ζεμάτισμα που έχεις κρατήσει καθώς και το ρύζι. Τα βράζεις σε μέτρια φωτιά για 20 λεπτά.

Για το αυγολέμονο

Χτυπάς στο χέρι ή με μιξερ τα ασπράδια μέχρι να έχεις μια μαρέγκα που να στέκεται. Σε άλλο μπολ βάζεις τους κρόκους,  χτυπώντας τους με το σύρμα και λίγο-λίγο τα ¾ από το χυμό των λεμονιών, συνεχίζοντας πάντα το κτύπημα.

Αφού είσαι σίγουρη ότι ο ζωμός της μαγειρίτσας έχει πέσει σε θερμοκρασία για να μην κόψει το αυγό, αρχίζεις να ρίχνεις πολύ σιγά με κουτάλα, ζεστό ζωμό από τη σούπα, στο μίγμα κρόκων, λεμονιού  ανακατεύοντας. Μετά από 5-6 κουταλιές ζωμού, ρίχνεις το μίγμα μέσα στη μαρέγκα και με απαλές κινήσεις ενώνεις το αυγολέμονο.

Προσθέτεις σιγά-σιγά και άλλο ζουμί (άλλες 5 κουταλιές), θα δεις ότι αρχίζει να πήζει ελαφρά. Τότε πλέον ρίχνεις το αυγολέμονο πίσω στη σούπα και ανακατεύεις.

Ρίχνεις από πάνω τον άνηθο, κουνάς την κατσαρόλα να πάει παντού.



ν τη ζεστάνεις θα το κάνεις πάντα σε χαμηλή φωτιά, χωρίς να πάρει βράση.

Τη συνοδεύσαμε με Domaine Costa Lazaridi Semillon, το είχαμε φοβηθεί θεωρώντας πως θα περάσει η μαγειρίτσα από πάνω αλλά επειδή υπήρχε πολύ χορταρικό, ο συνδυασμός ήταν πολύ πολύ ωραίος

Ανήμερα, φάγαμε Ναξιώτικο κατσικάκι με πατατούλες Νάξου στη γάστρα.

Χρησιμοποίησα:


  • 2.500 κιλά κατσικάκι γάλακτος  χεράκι
  • 4-5 σκελίδες σκόρδο
  • 1.5 κιλό πατάτες (μικρές ολόκληρες με τη φλούδα
  • 4 κ.γ. σκόνη μουστάρδα
  • 2 μεγάλα ζουμερό λεμόνια στυμμένο 
  • 150 ml λευκό κρασί
  • 200 ml ελαιόλαδο
  • 2 κλωνάρια φρέσκο δεντρολίβανο
  • 3 κλωνάρια θυμάρι
  • 2 κλωνάρια φρέσκια ρίγανη
  • κληματόβεργες
  • αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Προθερμαίνεις τον φούρνο στους 200 C αντιστάσεις, στρώνεις τις κληματόβεργες στη γάστρα, πλένεις καλά τις πατάτες, λιώνεις τις σκελίδες του σκόρδου και βάζεις σε ένα μπολάκι όλα τα υλικά εκτός από τα μυρωδικά, ανακατεύεις και αλείφεις παντού το κατσικάκι.
Κρατάς λίγο, για τις πατάτες.  Βάζεις στη γάστρα το κατσίκι και τις πατατούλες, ρίχνεις πάνω από τις πατάτες το υπόλοιπο λαδολεμονοκρασίμουστάρδα, αλατοπιπερώνεις καλά, ρίχνεις τα μυρωδικά, κλείνεις και το βάζεις στο φούρνο.
Το γυρνάς στη μια ώρα και χαμηλώνεις στους 180 C για μια ώρα ακόμη. Ξεσκεπάζεις, τεστάρεις κρέας και πατάτες κι όταν είναι σχεδόν ψημένες το αφήνεις χωρίς καπάκι για περίπου 15 λεπτά για να πάρει χρώμα.

Και εδώ ρισκάραμε το ταίριασμα φαγητού κρασιού, είχα ένα Malbec Catena του 2012, θεωρητικά εδώ θες κοκκινιστό, κάτι με δαμάσκηνα, γλυκόξινο, κρέας, κρεατένιο, μη γελάς αυτό θες, στην πράξη πήγε καλά, όχι σούπερ καλά όμως.   
Το κρασί είχε τόσα αρώματα από δαμάσκηνο, λεβάντα, κόκκινα φρούτα, γλυκά μπαχαρικά και γλύκα απίστευτη γλύκα που το ευχαριστιόσουνα γουλιά, γουλιά με η χωρίς κατσικάκι.

Αν σου περισσέψει φαγητό, που αποκλείεται, το κάνεις την άλλη μέρα με την ίδια διαδικασία φρικασέ (το κρέας μόνο) μαζί με μαρούλια αντίδια κρεμμυδάκια και άνηθο και μάραθο.






Χρόνια πολλά σε όλους, να είστε καλά! Σας φιλώ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Μίλα μου για τηγάνι

Η σχέση μου με τη θάλασσα είναι ερωτική εκ γενετής, άρα ότι την συμπεριλαμβάνει, το αγαπώ με πάθος.  Έχοντας “παραγουλιάσει το πρώτο μου χταπόδι στα 2 1/2 μου χρόνια, με παππού καραβοκύρη και πατέρα αρχιμηχανικό, λες πως έχω βγει από τη θάλασσα. Άρα την εκτιμώ και την θαυμάζω...

Παιδιόθεν στα εστιατόρια "ψαριού", παρέα με τη μαμά να τσεκάρουμε το ψάρι και τα συνοδευτικά, είναι μνήμη αγαπημένη, δεν έχω τη μαεστρία της στο μάτι αλλά σίγουρα κάτι έχει περάσει.




Με την άνοιξη να μας κλείνει το μάτι για τα καλά, αυτό που μου φτιάχνει το κέφι είναι τραπέζι δίπλα στο νερό και ψαρικά. 

Επιλογή, για μία ακόμη φορά, Μικρολίμανο και Παπαιωάννου, εστιατόριο με το καλύτερο τηγάνι και σχάρα στο είδος του.  

Δευτέρα βράδυ, κατά τις 9, γεμάτο κόσμο, διαλέγουμε  να καθίσουμε στο κομμάτι της θάλασσας, φροντισμένος χώρος  με μικρές λεπτομέρειες που σου δίνουν την αίσθηση νησιού.

Ξεκινάμε με ένα σταμναγκάθι, που μόνο το χρώμα του σε απογειώνει, βαθύ πράσινο, γυαλιστερό, σαν να το μάζεψες εκείνη τη στιγμή, συνεζουμε με ολόφρεσκες, γυαλιστερές, κυδώνια και αχινοσαλάτα, που έφεραν το ιώδιο στη γεύση και στη μύτη.

Θέλοντας να δοκιμάσουμε πολλά, αποφύγαμε το κυρίως ψάρι, φρέσκο σαρδελάκι και παρ όλο που δεν είναι στην εποχή του, απίθανα ψημένο, ζουμερό και γευστικό, σερβιρισμένο με λίγο κρεμμύδι και βελανίδι ντοματάκι, κόκκινες γαρίδες Κοιλάδας, με γεύση χωρίς περιγραφή και γαύρο τεμπούρα τραγανό και ζουμερό, δίκαια σκέφτομαι το καλύτερο τηγάνι της Αθήνας.

Φιλέτο κουτσομούρας, στη σχάρα, με μία κρούστα φίνα ,αέρινη και ένα εσωτερικό να σπαρταράει,  καραβίδες, μαγειρεμένες με σπανάκι και ντοματίνια και ταλιάτα τόνου με φύκι, τόση γεύση και ένταση μαζεμένη σε ένα πιάτο!



Όλα αυτά τα συνοδεύσαμε με τσίπουρο Ηδωνικόν, ταίριασμα γάντι, μια και η διάθεση και η παρέα ήταν του τσίπουρου!

Αν κάποιος όμως θελήσει να παίξει με κρασί, η λίστα του, έχει πολύ καλές επιλογές!

Σε αυτού του είδους  τα εστιατόρια το hilgh light δεν είναι τα γλυκά, οι λουκουμάδες όμως μαζί με παγωτό και Dark Cave Tsilili ήταν αξιοπρεπέστατοι και ότι έπρεπε για να γλυκάνεις μια νύχτα που ήταν γλυκιά και γευστική ήδη!

Θα ξαναπάς, όσο πιο σύντομα μπορείς, θα πληρώσεις περίπου 30-40 ευρώ το άτομο, για την πρώτη ύλη, την παρασκευή και το σημείο, αξίζει κάθε λεπτό από το ευρώ σου!





Παπαϊωάννου: 
Ακτή Κουµουνδούρου 42, Μικρολίµανο, τηλ. 210 4225 059


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Πατάτες, ντοφινουά (gradin dauphinois)

Το είχα αφήσει το μπλογκάκι και μου έλειψε, αποφάσισα λοιπόν να το φροντίσω λίγο όσο μπορώ και το κάνω κέφι χωρίς υποσχέσεις και δεσμεύσεις, κάτι σαν και μένα δηλαδή...




Στο σπίτι τις πατάτες ντοφινουά τις κάναμε συχνά (ναι ναι είχαμε και στο χωριό μας, αν με παρακολουθείς καιρό, το ξέρεις) και όχι μόνο τις γιορτές, πολλές φορές δεν ήταν συνοδευτικό αλλά μαζί με σαλάτα πράσινη ήταν κυρίως πιάτο.

Το γκρατέν Ντοφινουά, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι μια παραδοσιακή συνταγή της Νοτιανατολικής Γαλλίας και ειδικότερα της περιοχής Ντοφίν, Dauphiné , κλασικό πιάτο της Γαλλικής κουζίνας, που ταιριάζει και συνοδεύει, κρέατα αλλά και λαχανικά!

Εναλλακτικές ονομασίες που θα τις βρεις : 

"pommes de terre dauphinoisepotatoes à la dauphinoise and gratin de pommes à la dauphinoise".

Θα σου αρέσει όπως και να τις ταιριάξεις.




Θα χρειαστείς:

1 κιλό πατάτες σε λεπτές ροδέλες (δεν χρησιμοποίησα μαντολίνο αλλά το food processor μου που έχει αυτή την επιλογή, μπορείς να το κάνεις και με ένα καλό μαχαίρι του chef)

λίγο βούτυρο για το ταψί και ενδιάμεσα στις πατάτες

  • 200 ml γάλα φρέσκο
  • 200 ml κρέμα γάλακτος εντάξει αν βρεις Crème fraîche να τη χρησιμοποιήσεις!
  • 1 φύλλο δάφνης
  • 1 σκελίδα σκόρδο
  • 1 πρέζα μοσχοκάρυδο
  • 250 γρ. έμενταλ, γραβιέρα, η έμενταλ και παρμεζάνα που έβαλα εγώ, τριμμένο
  • αλάτι, πιπέρι και μοσχοκάρυδο για το πασπάλισμα της πατάτας

Κόβεις τις πατάτες σε  λεπτές ροδέλες, με τον τρόπο που είπαμε πριν.
Προθερμαίνεις το φούρνο στους 200 βαθμούς.

Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνεις την κρέμα γάλακτος με το γάλα, το δαφνόφυλλο και τη σκελίδα σκόρδο.

Μόλις πάρει βράση αποσύρεις από τη φωτιά και αφήνεις να κρυώσει. Μπορείς να μη βάλεις το σκόρδο στο γάλα και να τρίψεις με αυτό το σκεύος σου, το κάνω έτσι για πιο διακριτικό αποτέλεσμα.

Στρώνεις σε ένα πυρέξ  λίγο τυρί τριμμένο και τοποθετείς μία στρώση από πατάτες φροντίζοντας να κάθεται η μία ροδέλα ελάχιστα πάνω στην άλλη. Αλατοπιπερώνεις και ρίχνεις και μικρά κομματάκια βούτυρο.

Συνεχίζεις να στρώνεις τυρί και πατάτες, λίγο μοσχοκάρυδο αλατοπιπερώνοντας εναλλάξ και τελειώνοντας με τυρί.




Περιχύνεις με το γάλα - κρέμα γάλακτος  (έχεις πετάξει το δαφνόφυλλο και το σκόρδο) ελέγχοντας να μην περάσει σε ύψος το υγρό τα 2/3 του ταψιού μας. Μπορεί να μην το πάρει όλο, το τσεκάρεις.
Πασπαλίζεις με λίγο τυρί στην κορυφή.
Ψήνεις για 35 - 40 λεπτά μέχρι να χρυσίσει από πάνω. Αν χρειαστεί σκεπάζεις με αλουμινόχαρτο για να μην αρπάξει
Αφήνεις λίγο να κρυώσει και σερβίρεις.


Το συνοδεύσαμε με κοτόπουλο, γεμιστό, με μήλο, κρεμμύδι, πορτοκάλι, τη συνταγή θα την πάρεις άλλη μέρα!



Στο ταίριασμα με κρασί πειραματιστήκαμε, ξεκινήσαμε με το Syrah του 2012 από τους Πειραματικούς Οίνους Μπουτάρη, οινοποίηση χωρίς θειώδη από τα κτήματα της Ρωξάνη Μάτσα, ποίημα, γιατί ποίημα ήταν το κρασί!

Μετά πήγαμε σε ένα Sherry Amontillado Los Arcos Lustau (το ήπια όλο εκτός φαγητού) αλλά πέρναγε από πάνω.

Και μετά πήγαμε στα κλασικά εικονογραφημένα, δλδ, μια που έχουμε κοτόπουλο και τις λιπαρές πατάτες ένα βορειοελλαδίτικο  Chardonnay Κτήμα Γεροβασιλείου 2011, σούπερ ταίριασμα! Θα μπορούσε αν είχες την κατάλληλη κάβα να ταιριάξει ιδανικά και με ένα Condrieu!

Σας φιλώ και να περνάτε όμορφα!