Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Σίφνου ανάγνωσμα!

Επισκέφτηκα τη Σίφνο στις αρχές Σεπτέμβρη, για να παρακολουθήσω τα δρώμενα του 11ου Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας “Νίκος Τσελεμεντές”, ένα φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Σιφνιών, των γειτονικών νησιών αλλά και όσων ενδιαφέρονται για την κυκλαδίτικη γαστρονομία.



Δεν ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στο νησί, είχα όμως να την επισκεφθώ 23 χρόνια. 
Την έμαθα από Σιφνιό και για αρκετά καλοκαίρια ήταν το σημείο ξεκούρασης, χαλάρωσης και απόλυτων διακοπών. Οι προσδοκίες λοιπόν ήταν μεγάλες και γαργαλιστικές!

Κατεβαίνοντας στις Καμάρες, το λιμάνι του νησιού, συνειδητοποίησα πως ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει και η Σίφνος ήταν πιο όμορφη από ποτέ.
Πανέμορφα χωριά, καταγάλανα νερά που σμίγουν με τον ουρανό, ανάγλυφα τοπία, κάτασπρα σοκάκια, 350 εκκλησιές (με σταυρούς)  και μοναδικά αρχοντικά.
Η Σίφνος μου λοιπόν όπως συνηθίζω να λέω με απέραντη αγάπη και τρυφεράδα ήταν εκεί για να τη γευτώ και να την απολαύσω.

Ξεκινώντας από τα πεντακάθαρα δωμάτια, με θέα το απέραντο γαλάζιο της Μαρίας Σπίθα, στο δρόμο για την Πουλάτη, ένιωσα πως οι μνήμες και τα όνειρα εδώ μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Στο 11ο Φεστιβάλ Νικόλαος Τσελεμεντές, στο μεγάλο τραπέζι που στρώθηκε στον Αρτεμώνα με μεράκι και αγάπη, ξεχώρισα τη Σιφνέικη ρεβυθάδα, τα Μυκονιάτικα χοιροσφαϊσια κεφτεδάκια, την καρπουζόπιτα της Μήλου αλλά και τις λαδένιες από το ίδιο νησί και μαγεύτηκα από τη φάβα της Σχοινούσας.

Στο Τσικάλι στο Βαθύ, ένα εστιατόριο πάνω στη θάλασσα, η κουζίνα της Σίφνου, νόστιμη, απλή και δημιουργική. Απίθανους ρεβυθοκεφτέδες, η πιο φίνα μανούρα του νησιού και μια χλωρή μυζήθρα, να παραμιλάς. Ο Νίκος Φραντζέσκαρος σίγουρα ξέρει να "μαγειρεύει" και τυριά! 

Μια μοναδική εμπειρία όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι στο εκκλησάκι του 'Αγιου Ανδρέα, στην Μυκηναϊκή Ακρόπολη, το γεύμα που έστησαν δυο μάγειροι πανηγυριών, οι δυο Νικόλες, που αποδεικνύει πως η απλότητα, η αγάπη και τα σωστά υλικά είναι αυτό που χρειάζεται για νάχεις νοστιμιά.
Τράπεζα αγάπης για εμάς τους δημοσιογράφους, με ζυγούρι κοκκινιστό, τηγανητές πατάτες και μια ρεβυθάδα  γλυκιά και χυλωμένη να σε καταλαγιάζει και να σε κάνει να νιώθεις πως πρέπει να είναι μια γαστρονομική αγκαλιά.
Ήθελα να φύγω με αυτή τη μνήμη από το νησί, θεωρώντας πως δεν μπορώ να έχω καλύτερη...



 


Την άλλη μέρα όμως στη φάρμα του Γιώργου Ναρλή, στο Κάτω Πετάλι ανταμώσαμε τη γαστρονομική Σίφνο σε όλο της το μεγαλείο!

Είδαμε τις άνυδρες καλλιέργειες, γευτήκαμε τους καρπούς τους σε ένα μοναδικά στρωμένο τραπέζι από την Ντίνα και τον Γιώργο, φάγαμε τους τελευταίους κολοκυθοκορφάδες με αυγά, ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο, που θύμιζε στη γεύση κυνήγι, μαστέλο στο τσικάλι, σπιτική μελένια και ζαρζαβατικά που το άρωμά τους το είχες ξεχασμένο! Ο Γιώργος τυροκομεί και το ημίχλωρό του είναι για πολλά βραβεία, φίνο και βουτυρένιο, έμοιαζε με ροκφόρ χωρίς μύκητα αλλά και η μανούρα του, ιδιαίτερης νοστιμιάς και επίγευσης.
Κάπαρη μαζεμένη και καλλιεργημένη από τα χέρια του, ημίχλωρο και γυλωμένη μανούρα καθώς και ο μικροσκοπικός θησαυρός, τα άνυδρα ρεβύθια του, μπήκαν στην τσάντα μου με προσοχή και αγάπη.

Στη καρδιά μου όμως έμεινε το βλέμμα του το μεράκι και η φιλοξενία του.
Στη φάρμα Ναρλή πρέπει να πας οπωσδήποτε!








Φάγαμε και στον Μαγγανά σουβλάκια, ένα βράδυ μετά το φεστιβάλ και ήταν πεντανόστιμα, καθώς και στο μεζεδοπωλείο του Δρακάκη με πολύ καλή λίστα κρασιών σε άριστες τιμές,  πολλά μεζεδάκια και πολύ ευχάριστο σέρβις.

Η Μαρία Ναδάλη φρόντισε ακόμη και το πρωινό μας στο πολύ γλυκό Σμαράγδι στον Αρτεμώνα, με πολλές επιλογές αλμυρές και γλυκές για να ξεκινήσει η μέρα ευχάριστα και νόστιμα.

Ένα μόνο θα παρατηρήσω σε σχέση με το Φεστιβάλ, Νίκος Τσελεμεντές, αυτό που εγώ θα ήθελα, είναι παραπάνω γαστρονομία, ιδιαίτερα Σιφνέικη και λιγότερο γλέντι, χωρίς να σημαίνει πως το ένα αναιρεί το άλλο.

'Ομως η γιορτή εδώ είναι και θα έπρεπε να είναι γαστρονομική!















Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Delicious Milos (Μέρος Δεύτερο)


Το βράδυ, δειπνήσαμε στο Γυαλό, εδώ οι γεύσεις δεν είναι τοπικές, μα είναι νόστιμες, πολύ ωραία παρουσιασμένες, σε ένα πολύ φροντισμένο χώρο και με εξαιρετική λίστα κρασιών.  Η ρεβιθάδα με λιαστή ντομάτα και κρεμμυδάκια στιφάδου και κονφί μπακαλιάρου, εξαιρετική, το ψάρι ημέρας σε ζωμό από πετρόψαρα νόστιμο πολύ και η μελιτσανοσαλάτα με το ταχίνι τα καρύδια και τις πιπεριές, κούκλα!


Μεζέδες και τσίπουρα στο Μπακάλικο του Γαλάνη στο Τριοβάσαλο όπου το μπόνους ήταν το γαμοπίλαφο που έκανε ο Βασίλης ο Πακινός από το γάμο που είχε το προηγούμενο βράδυ στον Αλευρόμιλο, γιατί απλώς του είπα το πρωί πως θα το ήθελα...
Αν αυτό δεν είναι Μηλείκη καρδιά και φιλοξενία τι είναι;


Μαγευτήκαμε με την παραλία του Παπάφραγκα και τη διαδρομή μέχρι εκεί, η άνοιξη ήταν παντού και το τοπίο μοναδικό, στο Κλήμα με τα μοναδικά Σύρματα, στη Τρυπητή, στον Χάλακα που ανήκει στο δίκτυο Natura αλλά και στην Πολλώνια.



Το νησί έχει ένα οινοποιείο  του Κ. Μάλλη, Κωνσταντακάκη,  υπόσκαφο και προς το παρόν έχει τέσσερις ετικέτες, Ασύρτικο , Σαββατιανό με Ροδίτη και Αηδάνι, Μανδηλαριά με Ροδίτη και Μοσχάτο και μια Ρετσίνα, έχει και μποστάνι με βιολογικά καλούδια και προσπαθεί ιδιαίτερα και για το κομμάτι του οινοτουρισμού. Οι ποικιλίες που υπήρχαν παραδοσιακά στη Μήλο, τις οποίες συναντάμε και στα 8 αρχικά στρέμματα του αμπελώνα είναι το λευκό Σαββατιανό, η ερυθρή Μανδηλαριά και το Σεριφιώτικο, μια ροδόχρομη ποικιλία που μοιάζει με Ροδίτη. Πέραν αυτών, ο Κώστας φύτεψε 12 ακόμα στρέμματα με τις εξής ποικιλίες: τις λευκές Ασύρτικο, Μονεμβασιά και Μοσχάτο λευκό και το σπάνιο ερυθρό Μαυροτράγανο.

Ο δεύτερος αμπελώνας του νησιού τον οποίο και επισκεφθήκαμε, δημιουργήθηκε από την μεταλλευτική εταιρεία Imery's, στον Τράχηλα αποκαθιστώντας, χώρους εξορύξεων.  Ο δασολόγος Γιώργος Πετράκης μας ξενάγησε στον ιδιαίτερο αμπελώνα και μας μίλησε για το βιοκλίμα της περιοχής και τα εδάφη.

Στον Αλευρόμιλο την ταβέρνα του Βασίλη, οι γυναίκες του νησιού μας έδειξαν πως να φτιάξουμε λαζάνια, μάτσι και τα περίφημα πιταράκια. 
Αμυγδαλωτά, αχλαδάκια καθώς και το το κουφέτο για γλύκα και γεύση παράδοσης από τις κυρίες, Ελένη Μαθιουδάκη και  Ειρήνη Βαβούνη.

Την επόμενη ημέρα, παρουσίαση του μηλέικου πρωινού στο ξενοδοχείο Γαλήνη στην Πάχαινα, εκεί οι νοικοκυρές της Μήλου μας παρουσίασαν τριάντα πιάτα  που θα μπορούσαν να είναι μέρος του Μηλεικου πρωινού. Ηταν ευχάριστη η έκπληξη της δοκιμής, νόστιμων παραδοσιακών πιάτων που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε ταξιδιώτη .






Κλείσαμε γλυκά στην Ανεζίνα, εκεί 3 γενιές, γιαγιά κόρη και εγγονή, επιχειρούν, δημιουργούν πάνω στη θάλασσα και μοιράζουν γλυκιά παράδοση και τέχνη.
Το ωραιότερο κουφέτο το έφαγα εδώ, μα και όλες οι άλλες νοστιμιές ήτανε προσεγμένες. Στην Πολλώνια αν σου λείψει το γλυκό εκεί να πας!


Τον Μάη τον πιάσαμε με Μαγιάτικα στεφάνια που έφτιαξε με αμάραντα, η κυρία Σοφία, τα λένε προβάτσες εδώ, τα κρεμάνε έξω από τις πόρτες από την παραμονή της Πρωτομαγιας.
Το τοπικό έθιμο θέλει τα αγόρια του νησιού να πηγαίνουν το βράδυ και να κλέβουν το στεφάνι από το σπίτι του κοριτσιού που αγαπούν.







Φεύγοντας από τη Μήλο που μας έκλεψε τη καρδιά κρατώ με προσοχή τις χειροποίητες καράβες του Αλέκου, ντελικάτες, χρωματιστές, διαφορετικές και τρυφερές, σαν το νησί και τους ανθρώπους του, που μας φιλοξένησαν και μοιράστηκαν μαζί μας το "όνειρο" τους!




Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Delicious Milos (Μέρος πρώτο)

Τριήμερο Πρωτομαγιάς με προορισμό την άγνωστη σε εμένα Μήλο!

Καλεσμένοι σε μια υποδειγματική παρουσίαση του τόπου και της γαστρονομίας του από δύο παιδιά, πρωτεργάτες αυτής της ιδέας, την Ειρήνη Ψαθά και τον Βασίλη Παπικινό!

Επτά η ώρα αναχώρηση από τον Πειραιά και σε 3 ώρες φτάσαμε στον ηλιόλουστο Αδάμαντα. Από εκεί και μετά τίποτα δεν ήταν τυχαίο.

Όσα είδαν τα μάτια μας, όσα γευτήκαμε και όσα απολαύσαμε, αξίζουν να καταγραφούν και να τα μοιραστώ μαζί σας, όχι μόνο για την εμπειρία αλλά γιατί πραγματικά κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες μας κάνουν περήφανους και μας γεμίζουν ελπίδα.

Επισκεφθήκαμε δυο πιστοποιημένα τυροκομεία, του Χαραλαμπάκη και της Ειρήνης Ψαθά και θαυμάσαμε τις ιδιαίτερες γεύσεις των Μηλεικων τυριών.

Επτά είδη, αξιοσημείωτων τυριών η παραγωγή της Μήλου, μανούρι, μελίχλωρο, μηλέικο, σκοτύρι, μυζύθρα, αφοτυριά και ξινομυζήθρα.  Εκεί στην οικογενειακή οικοτεχνία της Ειρήνης παρακολουθήσαμε τυροκόμιση  μυζήθρας από τα δικά τους κατσίκια, η αίσθηση της δοκιμής από κάτι που δημιουργήθηκε με τόση αγάπη και φροντίδα είναι μοναδική.




Γευτήκαμε παραδοσιακά πιάτα της Μηλείκης κουζίνας, πρώτα πρώτα στην ταβέρνα, "Ω!Χαμός" της οικογένειας της Ειρήνης Ψαθά, νόστιμος και προσεγμένος χώρος, κατσικάκι να γλύφεις τα δάχτυλα σου, πιταράκια, λιχουδιά και σκοτυροκολόκυθα μούρλια!


Φάγαμε στην Πλάκα, στην Αρχοντούλα, τον πιο ωραίο μεζέ που θα μπορούσες να μου τάξεις, βρούβες με χλωροκούκια, τα λένε και απορίχια ή πορίχια, η νοστιμιά δεν περιγράφεται και "τσιμπήσαμε", ντόπιο κατσίκι κοκκινιστό με αγκινάρες που το φροντίζει ο παππούς και κόκορα κρασάτο με σπιτικά λαζάνια!


Στον Αλευρόμιλο του Βασίλη Παπικινού, οι νοστιμιές ήταν πολλές, παραδοσιακές και οι γεύσεις δυνατές, μα πιο πολύ θα σταθώ στις αγκινάρες και στην αλιάδα (η δική τους σκορδαλιά που γίνεται με αλεύρι και νερό), αέρινη και φινετσάτη. 


Στο Αρμενάκι του Αντώνη Μαυρογιάνη γευτήκαμε τη θάλασσα, κακαβιά, σαλουβαρδους, χάνους, μπακαλιάρους, σουπιές, κρασάτες με δενδρολίβανο, απίθανες σαλάτες και το αριστούργημα, ανεμώνες της θάλασσας, κολιτζιάνοι. Το τηγάνι αέρας, η συμπυκνωμένη γεύση στο στόμα και η μύτη θαλασσινή, ποίημα. Πολύ καλή και η λίστα κρασιών εδώ!


Η μεγάλη έκπληξη ήταν στα Γλαρονήσια, ο Μιχάλης έκλεισε τον κατάλογο και έβγαλε το μεράκι του και τη ψυχή του. Άγριες αγκινάρες ομελέτα, μπελτέ, τυρένια, ομελέτα με Μηλείκη κάπαρη και μυζήθρα, αλιάδα και φρέσκια γλυκιά μυζήθρα με μέλι και σουσάμι!


Και το βράδυ, δειπνήσαμε στο Γυαλό, εδώ οι γεύσεις δεν είναι τοπικές, μα είναι νόστιμες, πολύ ωραία παρουσιασμένες, σε ένα πολύ φροντισμένο χώρο και με εξαιρετική λίστα κρασιών.  Η ρεβιθάδα με λιαστή ντομάτα και κρεμμυδάκια στιφάδου και κονφί μπακαλιάρου, εξαιρετική, το ψάρι ημέρας σε ζωμό από πετρόψαρα νόστιμο πολύ και η μελιτσανοσαλάτα με το ταχίνι τα καρύδια και τις πιπεριές, κούκλα!

Μεζέδες και τσίπουρα στο Μπακάλικο του Γαλάνη στο Τριοβάσαλο όπου το μπόνους ήταν το γαμοπίλαφο που έκανε ο Βασίλης ο Πακινός από το γάμο που είχε το προηγούμενο βράδυ στον Αλευρόμιλο, γιατί απλώς του είπα το πρωί πως θα το ήθελα...
Αν αυτό δεν είναι Μηλείκη καρδιά και φιλοξενία τι είναι;

Μαγευτήκαμε με την παραλία του Παπάφραγκα και τη διαδρομή μέχρι εκεί, η άνοιξη ήταν παντού και το τοπίο μοναδικό, στο Κλήμα με τα μοναδικά Σύρματα, στη Τρυπητή, στον Χάλακα που ανήκει στο δίκτυο Natura αλλά και στην Πολλώνια.

Το νησί έχει ένα οινοποιείο  του Κ. Μάλλη, Κωνσταντακάκη,  υπόσκαφο και προς το παρόν έχει τέσσερις ετικέτες, Ασύρτικο , Σαββατιανό με Ροδίτη και Αηδάνι, Μανδηλαριά με Ροδίτη και Μοσχάτο και μια Ρετσίνα, έχει και μποστάνι με βιολογικά καλούδια και προσπαθεί ιδιαίτερα και για το κομμάτι του οινοτουρισμού. Οι ποικιλίες που υπήρχαν παραδοσιακά στη Μήλο, τις οποίες συναντάμε και στα 8 αρχικά στρέμματα του αμπελώνα είναι το λευκό Σαββατιανό, η ερυθρή Μανδηλαριά και το Σεριφιώτικο, μια ροδόχρομη ποικιλία που μοιάζει με Ροδίτη. Πέραν αυτών, ο Κώστας φύτεψε 12 ακόμα στρέμματα με τις εξής ποικιλίες: τις λευκές Ασύρτικο, Μονεμβασιά και Μοσχάτο λευκό και το σπάνιο ερυθρό Μαυροτράγανο.

Ο δεύτερος αμπελώνας του νησιού τον οποίο και επισκεφθήκαμε, δημιουργήθηκε από την μεταλλευτική εταιρεία Imery's, στον Τράχηλα αποκαθιστώντας, χώρους εξορύξεων.  Ο δασολόγος Γιώργος Πετράκης μας ξενάγησε στον ιδιαίτερο αμπελώνα και μας μίλησε για το βιοκλίμα της περιοχής και τα εδάφη.

Στον Αλευρόμιλο την ταβέρνα του Βασίλη, οι γυναίκες του νησιού μας έδειξαν πως να φτιάξουμε λαζάνια, μάτσι και τα περίφημα πιταράκια. 
Αμυγδαλωτά, αχλαδάκια καθώς και το το κουφέτο για γλύκα και γεύση παράδοσης από τις κυρίες, Ελένη Μαθιουδάκη και  Ειρήνη Βαβούνη.

Την επόμενη ημέρα, παρουσίαση του μηλέικου πρωινού στο ξενοδοχείο Γαλήνη στην Πάχαινα, εκεί οι νοικοκυρές της Μήλου μας παρουσίασαν τριάντα πιάτα  που θα μπορούσαν να είναι μέρος του Μηλεικου πρωινού. Ηταν ευχάριστη η έκπληξη της δοκιμής, νόστιμων παραδοσιακών πιάτων που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε ταξιδιώτη .

Κλείσαμε γλυκά στην Ανεζίνα, εκεί 3 γενιές, γιαγιά κόρη και εγγονή, επιχειρούν, δημιουργούν πάνω στη θάλασσα και μοιράζουν γλυκιά παράδοση και τέχνη.
Το ωραιότερο κουφέτο το έφαγα εδώ, μα και όλες οι άλλες νοστιμιές ήτανε προσεγμένες. Στην Πολλώνια αν σου λείψει το γλυκό εκεί να πας!

Τον Μάη τον πιάσαμε με Μαγιάτικα στεφάνια που έφτιαξε με αμάραντα, η κυρία Σοφία, τα λένε προβάτσες εδώ, τα κρεμάνε έξω από τις πόρτες από την παραμονή της Πρωτομαγιας.
Το τοπικό έθιμο θέλει τα αγόρια του νησιού να πηγαίνουν το βράδυ και να κλέβουν το στεφάνι από το σπίτι του κοριτσιού που αγαπούν.

Φεύγοντας από τη Μήλο που μας έκλεψε τη καρδιά κρατώ με προσοχή τις χειροποίητες καράβες του Αλέκου, ντελικάτες, χρωματιστές, διαφορετικές και τρυφερές, σαν το νησί και τους ανθρώπους του, που μας φιλοξένησαν και μοιράστηκαν μαζί μας το "όνειρο" τους!

#Milosdelicious #Deliciousmilos