Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα χρόνο μετά....




Ένα χρόνο μετά...

Είμαι εδώ για να εξηγήσω την επιλεκτική μου αποχή από το μπλογκ για μεγάλο χρονικό διάστημα.. σας το είχα υποσχεθεί, γιατί ήσασταν εδώ πριν …. και μοιραζόμασταν σκέψεις, δημιουργίες, ανησυχίες, χαρές και στεναχώριες.

Κάποιοι από σας ξέρετε.. γιατί μιλήσαμε έστω και επιγραμματικά για το θέμα, κάποιοι άλλοι φανταστήκατε ότι είμαι πηγμένη στη δουλειά - που ευτυχώς ήμουν- αλλά η αιτία ήταν σοβαρή και για μένα σταθμός στην "τακτοποιημένη" ζωή μου.

9 Σεπτεμβρίου 2011 1 ώρα μετά τα μεσάνυχτα, έχασα τον παιδικό μου φίλο!…….

Είχα μόλις γυρίσει σπίτι μετά από επαγγελματικό ραντεβού…όταν χτύπησε το κινητό μου..

"Είμαστε στο Σωτηρία, χάνω τον Μιχάλη".

Το μυαλό σταματάει, το σώμα λειτουργεί μηχανικά σε 10 λεπτά φτάνω στο Σωτηρία, η αδερφή μου είναι εκεί.. ο μεγάλος μου ανηψιός και ένας συνεργάτης του Μιχάλη.
Περιμένουμε έξω από τα επείγοντα 5 λεπτά, μοιάζουν αιώνας, ρωτάω τους άλλους τι έχει συμβεί μου λένε είναι σοβαρά μάλλον έμφραγμα.

Ανοίγει η πόρτα μας φωνάζουν

" Δυστυχώς όταν τον έφεραν ήταν ήδη πολύ σοβαρά"
"Εντάξει τι πρέπει να κάνουμε τώρα"
-Κανείς δεν καταλαβαίνει τι έχει  συμβεί….  μέσα σε 5 λεπτά έχασα τον παιδικό μου φίλο και γαμπρό μου, μέσα σε 5 λεπτά η τακτοποιημένη μου ζωή γύρισε ανάποδα.

'Όλοι έχουμε βιώσει απώλεια και για τον κάθε ένα είναι σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του, όταν όμως αφορά σε νέο άνθρωπο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και οδυνηρά. 
Μοιάζει να επαναλαμβάνεται η ιστορία, κάπως έτσι χάσαμε τον πατέρα μου όταν ήμασταν πολύ μικρές και εκείνος εξαιρετικά νέος, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Δεν το ξεπεράσαμε ποτέ….

Με τον Μιχάλη μεγαλώσαμε μαζί ήταν ο φίλος μου και ο άνδρας της αδερφής μου.
Καλός φίλος, εξαιρετικός οικογενειάρχης και άψογος επαγγελματίας, φιλότιμος, περήφανος, αξιοπρεπής, άρχοντας! 
Όλη του η ζωή τα αγόρια του και η Τέτη.

Η απώλεια τεράστια για όλους μας ιδιαίτερα για την οικογένειά του .. ο τρόπος που καθένας μας βιώνει το πένθος είναι προσωπικός και δεν σηκώνει κριτική και υποδείξεις, το πένθος έχει στάδια που δεν μπορείς να μην περάσεις, έχει θυμό, άρνηση, πίκρα, στεναχώρια και μετά πολύ μετά αποδοχή και κενό, απέραντο κενό.

Η ζωή μας συνεχίστηκε και συνεχίζεται, δύσκολα αλλά συνεχίζεται κι όπως συνηθίζω να λέω " η δύναμη της απουσίας" μπορεί να γίνει πιο δυνατή από την "παρουσία", οι γιοι της " οι ανάσες της " όπως λέει τα αγόρια μου,  όπως λέω εγώ είναι δίπλα της και εκείνη συνεχίζει, περήφανη, δυνατή, μισή αλλά συνεχίζει.

Ο Μιχάλης για μας είναι σε άλλο ένα ταξίδι, "καλές θάλασσες" όπως σου λέγαμε σε όλα τα ταξίδια σου καπετάνιε μου!

Ένα χρόνο μετά  μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να το μοιραστώ  αλλά σας το όφειλα…… ευχαριστώ που είστε εδώ και μου κρατάτε εξαιρετική συντροφιά.


36 σχόλια:

  1. Λυπαμαι...πραγματικα δεν εχω λογια..δεν ξερω τι πρεπει να πω,να γραψω..κριμα για τον ανθρωπο σας που εφυγε τοσο νεος και αδικα απο την ζωη...πρεπει να δουλευε στο Π.Ναυτικο..την ιδια δουλεια με τον συζυγο μου.
    Ευχομαι κουραγιο δυναμη και να ζησετε να τον θυμοσαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ήταν στο Π.Ν. ήταν καπετάνιος στο Εμπορικό και τα τελευταία χρόνια αρχικαπετάνιος.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τη δύναμη και τα καλά λόγια, να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  2. Μάλιστα....Αναρωτιόμουνα, αλλα δεν το φανταζόμουν... Μεγάλη απώλεια όντως... Έχουμε κάτι κοινό. Έχω ζήσει ακριβώς το ίδιο με την αδερφή μου εδώ και χρόνια...Να είσαστε καλά και να τον θυμάστε στα καλύτερά του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ πολύ, να είσαι και συ καλά και ναι θα τον θυμόμαστε γιατί οι άνθρωποι φεύγουν μόνον όταν τους ξεχνάμε.
      Σ' ευχαριστώ ξανά για τη σκέψη και τις "ευχές".

      Διαγραφή
  3. Α ρε φίλη.. Μεγάλη κουβέντα αυτή η δύναμη της απουσίας... Φιλιά, αγάπες και να ξέρεις πως με όλα τα τρεξίματα μου, μπορεί να μην μιλάμε αλλά σε έχω πάντα στο νου μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ' αυτή τη δύναμη μεγάλωσα..... Κάποιες σχέσεις είναι εκεί και το ξέρεις με η χωρίς πολλά πολλά.... Σ ευχαριστώ πολύ και εύχομαι και πιστεύω ότι τα δικά σου καινούργια ξεκινήματα θα είναι τα καλύτερα!

      Διαγραφή
  4. Κουράγιο σε αυτούς που έμειναν πίσω και κυρίως στα παιδιά ...
    Λυπάμαι αφάνταστα αν και δεν σε γνώριζα ποιο πριν.
    Μακάρι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα για όλους σας.
    Κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ πολύ, έχεις δίκιο τα παιδιά είναι η πιο ευαίσθητη χορδή αυτής της ιστορίας, μακάρι τα πράγματα να είναι διαφορετικά για όλο τον κόσμο αλλά δυστυχώς η απώλεια είναι κομμάτι της ζωής.
      Ξανά σ ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Πολύ δύσκολη η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων. Τουλάχιστον τον έχετε κοντά σας, τον βλέπετε μέσα στα μάτια των αγοριών του και φυσικά μέσα σε σας που περάσατε ουσιαστικές στιγμές μαζί του. <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι έτσι όπως τα λες, οι μνήμες, οι ματιές -και είναι ίδια και τα δυο- θα τον κρατάνε πάντα κοντά μας....
      Σ ευχαριστώ πολύ.... για τη σκέψη....

      Διαγραφή
  6. Η απώλεια δεν συνηθίζεται ποτέ, μαθαίνεις απλώς να ζεις μαζί της.
    Σε καταλαβαίνω.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λιλάκι, ούτε συνηθίζεται ούτε ξεπερνιέται, όπως το είπες, απλώς μαθαίνεις να ζεις μαζί της......
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  7. Η απώλεια πάντα είναι απώλεια, δεν ξεχνιέται όταν είναι μάλιστα απώλεια νέου ανθρώπου. Επειδή η ζωή συνεχίζεται θέλουμε δε θέλουμε κρατάμε μέσα μας τις υπέροχες αναμνήσεις και ζούμε λες και είναι κοντά μας.
    Πολλά φιλιά και πολύ δύναμη σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξανθή μου,
      Σ ευχαριστώ, έτσι είναι, τους θυμόμαστε και τους κρατάμε πάντα στην καρδιά μας.
      Αυτά τα 2 ήταν μαζί από παιδιά, δεν χώρισαν ποτέ και σκέψου την μέρα που έφυγε... είχαν επέτειο γάμου.....

      Διαγραφή
  8. Όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε βιώσει τον θάνατο..είναι σκληρός ειδικά όταν πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο..εύχομαι ο Θεός και ο χρόνος να μαλακώσει τον πόνο και να χαρίσει στην οικογένειά σας γαλήνη και ηρεμία.Λυπάμαι πραγματικά για το γεγονός που σημάδεψε τις ζωές σας τόσο σκληρά.Στη μνήμη λοιπόν του πατέρα,συζύγου,φίλου πατήστε γερά και συνεχίστε να πορεύεστε..άλλωστε αυτό θα επιθυμούσε και ο ίδιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες σκέψεις και τις γλυκές "ευχές", με κάποιο τρόπο ήρθαμε όλοι πολύ πιο κοντά από ότι ήμασταν πριν, όσο για την πορεία, όσο και δύσκολη θα είναι "κοινή"!
      Σ ευχαριστώ ξανά από καρδιάς!

      Διαγραφή
  9. Πόπη μου καλή, "βήμα εξομολόγησης" είναι σήμερα το post σου.
    Κάπως έτσι ήταν κι' ένα δικό μου πριν 6 χρόνια στο παλιό Hungry.
    Σε νοιώθω, όπως νομίζω οι περισσότερες, που σου γράφουμε.
    Η "απώλεια" κάπως "κοιμάται" με το πέρασμα των χρόνων, αλλά είναι πάντα εκεί... και ανεβαίνει σαν λυγμός με την πρώτη ευκαιρία!
    Δύναμη να έχετε πάντα σε όλη σας την οικογένεια.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πηνελόπη μου αυτός ο λυγμός, πόσο καλά το είπες, δεν φεύγει ποτέ, απλώς αλλάζει θέση....
      Σ ευχαριστώ πολύ.... ναι έτσι είναι όλοι και όλες καταλαβαινόμαστε γιατί το έχουμε περάσει με τον έναν η με τον άλλο τρόπο....
      Να είσαι καλά
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  10. Δύσκολο πολύ να το βιώνεις.... Θέλει δύναμη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Γιώργη μου,
      Θέλει δύναμη έχεις δεν έχεις και θέλει και ψυχή έχεις δεν έχεις!
      Σ ευχαριστώ

      Διαγραφή
  11. 24 δεκεμβριου 2010 ενα απλο τηλεφωνο οτι έχασα το θειο που ηταν σαν πατέρας....καπου υπαρχει το αρθρο και καπου θα διαβασεις τις ιδιες σκέψεις με τις δικες "ο τρόπος που καθένας μας βιώνει το πένθος είναι προσωπικός και δεν σηκώνει κριτική και υποδείξεις..."

    πολλά τα στάδια το ξερω και τωρα εχω ενα κομπο που τα γραφω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω το έχω διαβάσει...... είναι έτσι, δεν μπορεί να είναι αλλιώς, είμαστε μονάδες και ο καθένας μας βιώνει και αντιδρά διαφορετικά... η απώλεια όμως είναι απώλεια όπως και να την βιώσεις.
      Να είσαι πάντα καλά!
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  12. Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σας! Να είστε όλοι καλά να τον θυμάστε τον αγαπημένο σας! Κουράγιο σε όλους, στην οικογένεια του και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λυπάμαι βαθειά για τον πόνο που έχετε ζήσει. Σε σκεφτόμουν πολλές φορές, έβλεπα τα μέρη που πήγαινες, θυμόμουν το τυρκουάζ φουστάνι, τα χαμόγελα στις φωτογραφίες και χαιρόμουν που ήσουν καλά. Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αλλά θα στο πω. Η τελευταία ταινία που είδα στο θερινό σινεμά ήταν το Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Μου θύμισε με τον πιο θετικό και δημιουργικό τρόπο πως είμαστε ταξιδιώτες στο χρόνο. Εστίαζε στο έργο που παράγουμε στο διάστημα που ζούμε και στη χαρά να μοιραστούμε τη ζωή με όσους είναι δίπλα μας.
    Κανείς δεν ξέρει πότε κλείνει ο κύκλος και γιατί. Είμαι σίγουρη πως ο Μιχάλης δημιούργησε έργο και μοιράστηκε όμορφη ζωή με όσους είσαστε δίπλα του. Να έχει προστασία η οικογένειά του και να μεγαλώσουν τα παιδιά του όπως τα ονειρεύτηκε. Να είσαι καλά κοριτσάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου,
      Οι άνθρωποι μπορούν να δείχνουν καλά χωρίς απαραίτητα να είναι.... είτε γιατί έτσι έμαθαν να κάνουν είτε γιατί προσπαθούν....
      Την ταινία που λες την έχω δει.... δεν χάνω Woody Allen ..και ναι είναι όπως τα λες...
      Πραγματικά ο Μιχάλης το έκανε.... και δημιούργησε μια καταπληκτική οικογένεια... και μνήμες που δεν θα φύγουν ποτέ...
      Σ ευχαριστώ πολύ για τις σκέψη... την ευχή και το μοίρασμα... να είσαι και συ καλά!

      Διαγραφή
  14. Πόπη μου δεν ξέρω τι να πω...
    Ειλικρινά λυπάμαι πολύ. Κρίμα κι άδικο γιατί ήταν νέος άνθρωπος κι αυτό το ξαφνικό που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε είναι τραγικό.
    Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι άνθρωποι να βιώνουν τέτοια πίκρα και προπάντων γιατί ένας νέος άνθρωπος να φύγει έτσι ενώ είχε πολύ δρόμο μπροστά του..
    Να πω μόνο να είσαστε όλοι καλά και να τον θυμάστε. Και τα παιδιά του να μεγαλώσουν και να τα καμαρώνει από εκεί που βρίσκετε.

    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το ξαφνικό είναι αυτό που δεν χωνεύεται... χωρίς να σημαίνει ότι αλλιώς είναι εύκολο...
      Ούτε εγώ μπορώ να το καταλάβω... απλώς φαντάζομαι ότι μαθαίνεις να ζεις μ αυτό...
      Να είσαι καλά.... μοιράζομαι την ευχή σου και κύριο μέλημα όλων μας είναι τα παιδιά!....
      Σ ευχαριστώ πολύ πολύ

      Διαγραφή
  15. Πόπη μου, παρόλο που δεν γνωριζόμαστε καλά, παίρνω το θάρρος να σου εκφράσω τα συλλυπητήρια μου...
    Έχασα τον μπαμπά μου σε μικρή ηλικία, οπότε μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει απώλεια και πένθος...
    Εύχομαι δύναμη σε σένα και φυσικά στην οικογένεια του Μιχάλη.
    Ειλικρινά λυπάμαι πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ πολύ πολύ,
      Να είσαι καλά..... και καλαβαίνω ότι .... καταλαβαίνεις.
      Σ ευχαριστώ ιδιαίτερα που μπήκες στη διαδικασία και μας σκέφτηκες

      Διαγραφή
  16. Μια εμπειρία πένθους που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια ακόμη και όταν ο καιρός απαλύνει την απώλεια. Το έχουμε ζήσει με αδελφικό μας φίλο. Έχουν περάσει 12 χρόνια και σε κάθε φιλική μάζωξη τον αναφέρουμε και τον μελετούμε.
    Ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός σ' αυτές τις περιπτώσεις. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο αλλά ισχύει. Δεν ξεχνάμε αλλά θυμόμαστε με νοσταλγία και όχι με πόνο... Ας είστε γεροί να τον θυμάστε και δυνατοί για να διαχειριστείτε την απώλεια. Η αποδοχή τέτοιων γεγονότων είναι εξαιρετικά περίπλοκη ιδιαίτερα για τα παιδιά. Λυπάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Είναι ακριβώς έτσι... ανεξίτηλα σημάδια... Μακάρι να φτάσουμε στη νοσταλγία και να φύγει ο πόνος.
    Σ ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου και τις "ευχές" σου.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή