«Εζήτησα από τον Θεό την ομορφιά να πιάσω κι εκείνος χαμογέλασε και μου έδειξε την Κάσο».

Η παιδική, μνήμη, είναι τόσο δυνατή και ξεκινάει από τόσο νωρίς, που δεν το φαντάζεσαι. 

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με Σμυρνιές γιαγιάδες, που μετά την καταστροφή πήγανε Χίο και Μυτιλήνη αντίστοιχα. Ταυτόχρονα όμως πέρασα τα πρώτα 9 χρόνια της ζωής μου, σε ένα σπίτι που πρωταγωνιστούσε η Κάσος. 

Η αδερφή του πατέρα μου παντρεύτηκε Κασιώτη, τον Μανώλη Πνευματικό και οι γεύσεις, οι μνήμες, οι κουβέντες του για την Κάσο, είναι βαθιά χαραγμένες στη ψυχή μου.  

Η αδερφή του η θεία Ελένη Φραγκούλη, λεπτή και ντελικάτη, αρχόντισσα, περήφανη και τρυφερή, μου μίλαγε ώρες για αυτό τον όμορφο “βράχο”.

Η θεία Ελένη έμενε μόνιμα στην Κάσο, ήρθε από το Πορτ Σάιντ, τη μεγάλη παροικία των Κασιωτών εκεί, στα δεκαοκτώ της χρόνια  έχασε τον άντρα της , καπετάνιο και εφοπλιστή σε ναυάγιο και από τότε  έκλεισε ο οισοφάγος της και δεν ξαναέφαγε ποτέ στερεά τροφή. 

Ο μόνος λόγος που έφευγε από την Κάσο ήταν για να δει τον αγαπημένο της αδερφό, μαζί με τη Βιργινία, που τη φρόντιζε και της έκανε παρέα όλο το χειμώνα στο νησί, έπαιρνε το πλοίο, αψηφούσε το 20ωρο και κατέφθανε στην Αθήνα.

Τότε άρχιζανε οι μυρωδιές, οι ντουρμάες, η σιτάκα, οι μακαρούνες, οι τούρτες, το ροίκιο, οι κουλούρες και τα μοσχοπούγκια, εκείνη κοιτούσε και έδινε οδηγίες, να γίνουν όλα όπως πρέπει, να τυλιχτεί το ντολμαδάκι, τριγωνικά, το πιλάφι να έχει μπόλικη κανέλα, να νομίζεις πως τρως στο Φρυ, στο Αρβανιτοχώρι ή στην Αγιά Μαρίνα. 

Έφυγε στα 98, με πλήρη διαύγεια και μέχρι τελευταία στιγμή, μίλαγε για την Κάσο.

Πήγα στο νησί μεγάλη, το 1999, ήταν σαν να είχα μεγαλώσει εκεί, δεν με πείραξε το μακρύ ταξίδι σε -καρέκλα - πήγα μες τον Αύγουστο, με το που είδα τη Μπούκα, άνοιξε η καρδιά μου! Έμεινα στο Φρυ αλλά τη γύρισα όλη, κάθε χωριό και μνήμη κάθε πανηγύρι γεύση και γιορτή!

Με τέτοιες παιδικές αναφορές και μνήμες, ήθελα καιρό να πάω στον Μπακαλόγατο της Φωκίωνος Νέγρη, με αφορμή την εξαιρετική Ρουμελιώτικη πίτα της Ξανθής Μπαξεβάνη, κάθε Πέμπτη, είναι στο μενού, οργανώθηκε παρέα, οινογευστική και “εκδρομή” στον Μπακαλόγατο.

Πήραμε αγκαλιά τα κρασιά μας - έτσι είμαστε εμείς οι πετροβολημένοι του κρασιού-, τα ποτήρια μας, την καλή μας διάθεση και τσουπ στη Φωκίωνος, με τα ξινά να μοσχοβολάνε μια γλυκιά ανοιξιάτικη βραδιά! 

Μας καλοδέχτηκαν ο Γιώργος και η γυναίκα του και το τσιμπούσι άρχισε!

Ο Γιώργος Καντέλης, Κασιώτης μάγειρας, δίνει έμφαση στις Ελληνικές γεύσεις και στα προϊόντα με ονομασία προέλευσης.

Τοπικά υλικά, συνταγές που δεν συναντάς συχνά, καλή εκτέλεση και φιλική διάθεση, σε ένα προσεγμένο χώρο που θυμίζει ελληνική ταβέρνα με πινελιές μπακάλικου.

Ο Γιώργος διατηρεί την παράδοση της Κάσου ζωντανή με τις παραδοσιακές σπεσιαλιτέ της, που κοσμούν το μενού του. Ντολμαδάκια, μακαρούνες με σιτάκα (κρεμώδες τυρί) και κρεμμύδι τσίκνωμα (σωταρισμένο), μεζέδες θαλασσινών, μοσχαράκι κοκκινιστό, Κασιώτικο πιλάφι,  είναι μονάχα λίγες από τις επιλογές σου.  

Μην ξεχάσεις τα γλυκά, πολίτικο μαλέπι, σοκολατόπιτα, πουγκιά, ρώτα όμως γιατί , ανάλογα τη μέρα μέχρι και τούρτες θα βρεις, οι τούρτες είναι Κασιώτικα μυζηθροπητάκια με μπαχαρικά, φίλεμα Πάσχα και γιορτής.

Για μένα το ταξίδι της μνήμης είχε όμορφο και ιδιαίτερο προορισμό!

“Ω βότυρε κασιώτικε, σαν είσαι με το μέλι

τίνος θα σε προσφέρουσι να πει πως δε σε θέλει”

Πληροφορίες : Φωκίωνος Νέγρη 72, Κυψέλη

Τηλ. 210 8216598

Υ.Σ. Πολλά ευχαριστώ στον Κασιώτη, Νίκο Μαστροπαύλο, για την αποτύπωση και φωτογραφία, την ώρα που μυρίζω το κασιώτικο πιλάφι.